ورزش زورخانه‌ای
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ورزش زورخانه‌ای یا ورزش باستانی نام مجموعه حرکات ورزشی با اسباب و بی اسباب و آداب و رسوم مربوط به آن‌هاست که در محدوده تاریخی و فرهنگی ایران از گذشته‌های دور رواج داشته است. ورزشهای زورخانه‌ای نام آئین پهلوانی و از ورزشهای سنتی و بنام ایرانیان است.
جایی که در آن به ورزش باستانی می‌پردازند زورخانه نام دارد.
ورزش و انجام حرکات پهلوانی جز فعالیتهای اصلی روزمره ایرانیان در دوران باستان بوده است. جامعه آن زمان ارزش خاصی برای ورزشکارانی قائل می‌‌شد که برای قدرت بدنی وشجاعت روحی که دراختیار داشتند، شکرگزاربوده اند.
ورزش زورخانه‌ای آداب و سنتی خاص دارد. آداب و سننی که با تأسی از پهلوانان و دلاوران افسانه‌ای، خُلق و خوی مردانگی و مروت و جوانمردی را در ورزشکاران بر می‌انگیزد یا نیرو می‌بخشد. این خصائل نیکو در قالب اشعار و داستان‌هایی به صورت آهنگین و به همراهی «ضرب زورخانه» که مهم‌ترین ساز این نوع موسیقی است، برای تهییج ورزشکاران در هنگام ورزش از سوی «مرشد» خوانده می‌شود. ورزشکاران هماهنگ با موسیقی مرشد جست و خیر می‌کنند و حرکات زیبای گروهی یا فردی به نمایش می‌گذارند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] حرکات در ورزش زورخانه‌ای
برخی از اصلی ترین حرکات در ورزشهای زورخانه‌ای عبارت‌اند از:
- پازدن
- چرخ زدن
- میل گرفتن
- کباده کشیدن
- شنا رفتن
- سنگ گرفتن
[ویرایش] جُستارهای وابسته
[ویرایش] پیوند به بیرون
[ویرایش] منابع
[ویرایش] اصطلاحات
| اصطلاحات زورخانه |
|---|
| این سر و آن سر زدن | بداُفت | بدل‌کار | بوسیدن و وابوسیدن | پهلوان‌پنبه | پهلوان زنده را عشق است | پهلوانان صاحب تاج | پیش قبض | پیش‌خیز | پیش‌قدم | پیش‌کسوت | تنکه | جست کلاغ | چرکین کردن. چرکین شدن | چوب تعلیم | حرامی گرفتن | حریف | حق‌خوانی | خاک کشتی | خانه ورزش | خوش‌پرگار | ساخته | سرپا | سنگ کشتی | شلنگ و تخته | شنای پیچ | شنای جفتی | شنای کشیده | صاحب زنگ و صاحب ضرب | قاطی شدن | قدر | کارهای ایذائی | کباده زدن | کشتی پاک شدن یا پاک کردن | کشتی در میان ماندن | کشتی گره شدن | کفتربند | کهنه‌سوار | گل کشتی | گورگه | لنگ | لنگ انداختن | مرشد | دست مریزاد | مشتمال | مشتمال‌چی | نطعی | نوچه | نوخاسته | نیک‌کار | وارد کردن | واگیر | ورزش با میل |
