نصر یکم سامانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نصر یکم سامانی (درگذشتهٔ اوت ۸۹۲ میلادی) بنیان‌گذار و از امیران سلسلهٔ سامانی بود. پدر او احمد، پدربزرگش اسد و نیای او سامان‌خدا بود.

اصل وى از خراسان است، از خاندان ايرانی معروفی كه نسبش به ساسانیان مى‌رسد. نیای وى سامان در خدمت ابومسلم خراسانی بود و پس از سامان پسرش اسد جانشین او شد و در عهد خلافت هارون‌الرشید درگذشت. اسد چهار پسر داشت به نام‌هاى احمد و نوح و يحيى و الياس. احمد به حكومت فرغانه رسيد و نوح بر سمرقند و يحيى بر چاچ و اشروسنه و الياس بر هرات امارت يافتند. احمد خوش‌رفتارترين برادران بود و چون به سال ۲۵۰ در فرغانه درگذشت، هفت پسر از او باقى ماند كه از آن جمله نصر به جانشينى پدر فرمانرواى سمرقند و چاچ و فرغانه شد و خليفهٔ عباسى المعتمد بالله امارت او را بر ماوراءالنهر به سال ۲۶۱ تأييد كرد. بخارا و غزنه هم به قلمرو او افزوده گشت. وی در سال ۲۷۹ ه.ق. درگذشت و برادرش اسماعیل سامانی جانشین وى گشت. نصر پادشاهى بخرد و متدين و اديب و شاعر بود.

[ویرایش] منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی، ۳ آوریل ۲۰۰۷.
• تاريخ ادبيات در ايران، دكتر صفا، ج۱ ص۲۰۴ و ۲۰۵
• اعلام زركلى ج۸ ص۳۳۷
• مقدمهٔ ابن‌خلدون ج۴ ص۳۳۳
• النجوم الزاهرة ج۳ ص۸۳
• تاريخ گزيده ص۳۷۷

پادشاهان سامانی
نصر یکم سامانی - اسماعیل - احمد - نصر دوم - نوح یکم - عبدالملک یکم - منصور یکم - نوح دوم - منصور دوم - عبدالملک دوم