مولانا عاشق سیستانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مولانا عاشقی سیستانی، مردی شاعر عاشق پیشه و در سبک شاعری و غزل سرایی از خسرو ملک، پیروی و در دربار امیرخسرو دهلوی مشغول بوده است. برای طلب علم و دانش به شام می رود و مدتی در قدس و در محضر محقق، درویش موسی از مشاهیر صوفیه، علوم صوفیه را فرا می گیرد. و بعد از مدتی به وطنش سیستان باز می گردد.
مولانا ولی که شاعری نامدار است در وصف بیت زیر که سروده مولانا عاشقی است. می گوید: تمام دیوان خود را با این بیت عاشقی معاوضه می کنم.
| سرچشم یار گردم، که هجوم غمزه او | نفسی نمی گذارد، که دل آرمیده باشد | |
| زشگفتن رقیب، به سحر در اضطرابم | که چه ذوق دارد، آیا چه به خواب دیده باشد |
[ویرایش] منبع
- حیدرعلی دهمرده، وحید کیخا مقدم، عبدل علی اویسی. کتاب شاعران سیستان. چاپ 1380، ناشرروابط عمومی دانشگاه زابل،
