محلچه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| روستاى محلچه | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات کلی | |
| نام رسمی : | روستاى محلچه |
| کشور : | ایران  |
| استان : | فارس |
| شهرستان : | لارستان |
| بخش : | بخش اوز |
| دهستان : | فیشور |
| نام‌های قدیمی : | محلچه |
| سال بنیاد : | پیش از اسلام |
| مردم |
|
| جمعیت | 370 |
| زبان‌های گفتاری: | لارستانی |
| مذهب: | اسلام سنی |
| اطلاعات روستایی |
|
| پیش‌شماره تلفنی : | ۰۷۶ |
| وب‌گاه : | اوز |
محلچه روستائی از توابع بخش اوز در شهرستان لارستان در جنوب استان فارس در ايران واقع است. روستای محلچه در 18 كيلومتری شمال غربی شهر اوز واقع شده است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدوده محلچه
از شمال روستای فیشور ، از جنوب كوه ، از مغرب شهر خنج، و از مشرق به شهر اوز محدود می گردد.
[ویرایش] جمعیت
جمعیت روستاى محلچه در حدود 370 نفر است که از اهل سنت و از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی هستند. مردم محلچه به لهجه اوزی لارستانی صحبت می‌کنند.
[ویرایش] پیشینه
محلچه روستایی است قدیمی که قدمت آن به دوران ساسانیان می رسد، اهالی این روستا به تحصیل علم و دانش علاقه‌ای وافر دارند، علماء، خطباء، و شاعران در اين روستا بوده وهستند. « حائر » يكی از شاعران معاصر اين روستا هستند كه قصائد زيبائی در مدح سيد المرسلين سروده اند، اولين ديوان ايشان تحت نام « سلطان عشق » در سال 1381 خورشيد به زير چاپ برده اند.
- نمونه‌ای از اشعار ديوان سلطان عشق:
بهترين باغ بهشت
| صد هزاران قاصد وطومار زان نيكو سرشت | برمن افتاد وندانم برچه افتد سرنوشت | |
| درميان چاه دنيا بودم وبازلف يار | برفلک رفتم نديدم جز تورا اندر بهشت | |
| خوش بگويد آن كه گويد اين جهان چون مزرعست | آنچه يابد مدعی فردای محشر آنچه كشت | |
| من نخواهم قصر زرين وبهشت عنبرين | من تورا خواهم به يكجا گرچه باشد خاک وخشت | |
| غم برآمد بانگاهی پر زكين و پر زشر | ياد تو سيلی زد وغم را به دل هرگز نهشت | |
| صبر حائر رفت و رويت شد شكار آخرين | وصل يار زيب باشد بهترين باغ بهشت |
[ویرایش] اشعار
- از: ديوان سلطان عشق.
[ویرایش] منبع
- خرم روز، مروان ، ( سلطان عشق ) ، ناشر: چاپخانه مهارت ، تهران ، چاپ اول، 1381 خورشيدى.
