فرامرز قریبیان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فرامرز قریبیان یکی از هنرپیشه های مطرح سینمای ایران در دهه های ۵۰ ، ۶۰ ، ۷۰ و ۸۰ است. او همسر مينا خيامی و پدر محمدسام قريبيان (بازیگر و مجری) می باشد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی نامه
فرامرز قريبيان متولد ۱۳۲۰ تهران، داراي تحصيلات ناتمام در رشته بازيگري مدرسه ويرژوال آرت آمريكا است. وي فعاليت سينمايي را با دستياري كارگردان و ايفاي نقش كوتاهي در فيلم بيگانه بيا ساخته مسعود کیمیایی در سال ۱۳۴۷ آغاز كرد. سپس به دلیل مسافرت به خارج از کشور چند سالی از سینما دور بود. در سال ۱۳۵۱ بار دیگر در فیلمی از مسعود کیمیایی به نام خاکبازی کرد و بازی خوب و روانش در فیلم گوزنها در کنار بازی قدرتمندانه بهروز وثوقی، نام او را سر زبانها انداخت. پس از انقلاب و در دهه شصت در فیلمهای بسیاری بازی کرد و موفق شد از جشنواره ششم فیلم فجر جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای بازی در فیلم ترن دریافت کند. او در ضمن در سال ۱۳۶۵ طعم کارگردانی را هم با فیلم قابل قبول جدال در تاسوکی چشیده است.
در اوایل دهه هفتاد و در سال ۱۳۷۰ پس از ۱۵ سال بار دیگر در فیلمی از مسعود کیمیایی بازی کرد: ردپای گرگ؛ یک بازی ماندگار در فیلمی ماندگار. اما فرامرز قریبیان مزد بازی خوبش در این فیلم را از جشنواره یازدهم فیلم فجر بخاطر بازی در فیلم بندر مه آلود گرفت.
قریبیان در سال ۱۳۷۴ دومین فیلم خود را کارگردانی کرد. قانون یک فیلم پلیسی معمولی بود که برای قریبیان امتیازی به حساب نمی آمد. اما قریبیان توانایی هایش در امر کارگردانی را در سال ۱۳۷۸ و با فیلم چشمهایش به همگان ثابت کرد. فیلمی شسته رفته با فصلهایی ماندگار با نگاه به داستان داش آکل صادق هدایت.
فرامرز قریبیان سومین سیمرغ بلورینش را در جشنواره هجدهم فیلم فجر را برای بازی در ملودرام خوش ساخت مرد بارانی بدست آورد.
دو بازی آخر او از ماندگارترین نقش آفرینی های کارنامه هنری اوست: رقص در غبار و شهر زیبا.
[ویرایش] بازیگر
[ویرایش] فیلم سینمایی
- بیگانه بیا (مسعود کیمیایی، ۱۳۴۷)
- خاک (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۱)
- صلوة ظهر (سعید مطلبی، ۱۳۵۳)
- چشم انتظار (مهدی ژورک، ۱۳۵۴)
- وقتی كه آسمان بشكافد (فتح الله منوچهری، ۱۳۵۵)
- گوزنها (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۴)
- غزل (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۵)
- سرباز (محمدرضا فاضلی، ۱۳۵۶)
- خاتون (رضا میرلوحی، ۱۳۵۶)
- هجرت (میلاد، ۱۳۵۷)
- سايه های بلند باد (بهمن فرمان آرا، ۱۳۵۷)
- امشب اشكی می ريزد (منوچهر مصیری، ۱۳۵۷)
- جنگ اطهر (محمد علی نجفی، ۱۳۵۸)
- بازرس ویژه (منصور تهرانی، ۱۳۶۰)
- عفریت (فرشید فلک نازی، ۱۳۶۱)
- سفیر (فریبرز صالح، ۱۳۶۱)
- پرونده (مهدی صباغزاده، ۱۳۶۲)
- پایگاه جهنمی (اکبر صادقی، ۱۳۶۳)
- ریشه در خون (سیروس الوند، ۱۳۶۳)
- سناتور (مهدی صباغزاده، ۱۳۶۳)
- آوار (سیروس الوند، ۱۳۶۴)
- گردباد (کامران قدکچیان، ۱۳۶۴)
- سمندر (محمود کوشان، ۱۳۶۴)
- گمشده (مهدی صباغزاده، ۱۳۶۴)
- ترن (امیر قویدل، ۱۳۶۶)
- کمینگاه (سیروس تسلیمی، ۱۳۶۶)
- کانی مانگا ( سیف الله داد، ۱۳۶۶)
- دلار (ناصر مهدی پور، ۱۳۶۷)
- مرگ پلنگ (فریبرز صالخ، ۱۳۶۸)
- فیل در تاریکی (۱۳۶۸)
- انفجار در اتاق عمل (رحیم رحیمی پور، ۱۳۷۰)
- تبعیدی ها (جهانگیر جهانگیری، ۱۳۷۰)
- دو نفر و نصفی (یدالله صمدی، ۱۳۷۰)
- گریز (ناصر مهدی پور،۱۳۷۱)
- طعمه (فرامرز صدیقی، ۱۳۷۱)
- بندر مه آلود (امیر قویدل، ۱۳۷۱)
- ردپای گرگ (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۱)
- ترانزیت (علی سجادی حسینی، ۱۳۷۲)
- آخرین خون (منوچهر مصیری، ۱۳۷۲)
- می خواهم زنده بمانم (ایرج قادری، ۷۳/۱۳۷۲)
- منطقه ممنوعه (رضا جعفری، ۱۳۷۳)
- شریک زندگی (سید علی خوش نشین،۱۳۷۳)
- تجارت (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۳)
- مروارید سیاه (شفیع آقا محمدیان، حبیب الله بهمنی، ۱۳۷۳)
- دایره سرخ (جمال شورجه، ۱۳۷۴)
- قانون (فرامرز قریبیان، ۱۳۷۴)
- روز دیدار (سید علی خوش نشین، ۱۳۷۴)
- دشمن (عباس بابویهی، ۱۳۷۴)
- اشک و لبخند (شاپور قریب، ۱۳۷۴)
- روی خط مرگ (مجید جوانمرد، ۱۳۷۵)
- در سرزمینی دیگر (شفیع آقامحمدیان، ۱۳۷۵)
- ارابه مرگ (رضا قهرمانی، ۱۳۷۵)
- یاغی (جهانگیر جهانگیری، ۱۳۷۶)
- تار های نامرئی (حبیب الله بهمنی، ۱۳۷۶)
- خط ها و سایه ها (بهروز فرجی، ۱۳۷۷)
- چشم عقاب (شفیع آقامحمدیان، ۱۳۷۷)
- مرد بارانی (ابوالحسن داودی، ۱۳۷۸)
- چشمهایش (فرامرز قریبیان، ۱۳۷۸)
- رقص در غبار (اصغر فرهادی، ۱۳۸۱)
- شهر زیبا (اصغر فرهادی، ۱۳۸۲)
- گزارش مریم (اسماعیل براری، ۱۳۸۴)
- رویای خیس (پوران درخشنده، ۱۳۸۴)
- کارناوال مرگ (رضا اعظمیان، ۱۳۸۵)
- سیف الله (فریبرز کامکاری، ۱۳۸۵)
- رئیس (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۵)
- ارابه مرگ (رضا اعظمیان، ۱۳۸۵)
[ویرایش] مجموعه تلویزیونی
- نیستان (حسین مختاری، ۱۳۸۰)
[ویرایش] کارگردان
- چشمهايش (۱۳۷۸)
- قانون (۱۳۷۴)
- جدال در تاسوكی (۱۳۶۵)
[ویرایش] تهیه کننده
- چشمهايش (۱۳۷۸)
- قانون (۱۳۷۴)
- جدال در تاسوكی (۱۳۶۵)
