شیرابه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
به مايعي كه از داخل زباله عبور كرده و به بيرون زايدات جامد نشت نمايد و شامل مواد قابل حل (Soluble)، معلق يا ذرات مخلوطي از اجزاي همان زباله باشد شيرابه گويند (US EPA, 1993). حاصل تغييرات بيولوژيكي، شيميايي و فيزيكي مواد زايد وارد شده به درون محل دفن، توليد شيرابه و بيوگاز مي باشد. مواد داخل محل دفن از منظر فيزيكي در سه فاز مشاهده مي گردند: فاز جامد (مانند زباله ها)، فاز مايع (مانند شيرابه) و فاز گاز (مانند بيوگاز) (Blacky, 1992). شيرابه مايعي است كه توسط مواد آلي يا معدني محلول يا معلق موجود در فاز جامد محل دفن غني شده و از داخل زباله به بيرون نشت نمايد. زماني كه ميزان رطوبت زباله (Moisture Storage, Moisture Content or Water Content)از ظرفيت ميداني (Field Capacity) زباله فراتر رود، رطوبت اضافي به صورت شيرابه آزاد مي گردد ( El-Fadel et al, 1997).
[ویرایش] مراجع
- United States Environmental Protection Agency (US EPA) (1993), “Solid Waste Disposal Facility Criteria”, Technical Manual, 40 CFR 258, http://www.epa.gov/osw.
- El-Fadel M., Findikakis A. N., Leckie J. O. (1997), “Modeling Leachate Generation and Transport in Solid Waste Landfills”, Environmental Technology, Vol. 18, pp 669-686.
- Blakey N. C. (1992), “Model Prediction of Landfill Leachate Production”, Landfilling of Waste: Leachate, Edited by T.H Christensen. R.Cossu. R. Stegmann., E & FN SPON, pp 17 – 34.
