جنبش سیاه‌جامگان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جنبش سیاه‌جامگان به رهبری ابومسلم خراسانی یکی از اولین مقاومتهای مسلحانه و سازمان یافته در چهار چوب اسلام و در واقع علیه اسلام درهمان قرون اول و دوم هجری قمری بود. سیاه جامگان یا ابومسلمیان نخست جنبشی را علیه ظلم و زور کارداران خلیفه در ایران سازماندهی کردند و سپس هنگامی که ابومسلم شهرت یافت و نهضت سیاه جامگان سراسری شد، آنان توانستند که خلافت از خاندان امویان به عباسیان را منتقل کنند.

[ویرایش] جنبش‌های همراستا

هم‌زمان با جنبش ابومسلم و پس از قتل او جنبشهای دیگری از جمله خروج به- آفریدیان (۱۳۲ هجری)، قیام مهر یان (۱۳۳ هجری) و شورش سنبادیان، که این آخری، بقول مطهر بن طاهر مقدسی، بخونخواهی ابو مسلم در نیشابور شورش کرد و شورش اصحاقیان و استادسیسیان نیز بخون خواهی ابومسلم آغاز کردند، همه با پیروی از روش مزدک هویت طبقاتی و توده‌ای داشتند و ضدیت با اسلام عرب و انتقام از خلیفه در برنامه مبارزه آنها بود.

[ویرایش] منابع

• مهرآبادی، میترا، تاریخ ایران، دنیای کتاب، تهران، ۱۳۷۴
• زرین کوب، دو قرن سکوت