تنائیم
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
در متن این مقاله از هیچ منبع و ماخذی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
تنائیم (به عبری תנאים، جمع تنا به معنی معلم)؛ واژه‌ای است که درباره مدرسان شریعت شفاهی یهود در سده‌ی اول و دوم میلادی به کارگرفته می‌شود. این واژه اصلاً آرامی است. دوره‌ی تنائیم از زمان مرگ هیلیل و شمّای در حدود سال دهم میلادی آغاز می‌شود و با نسل پس از یهودا هناسی در حدود سال ۲۲۰ میلادی پایان می‌یابد.
