ابن رشد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمدبن احمد بن رشد اندلسی (زادهٔ ۱۱۲۶ در کوردوبا، اسپانیا-درگذشتهٔ ۱۰ دسامبر ۱۱۹۸ در مراکش، مراکش) فیلسوف نامدار عربی اندلسی بود. در اکثر زبانهای غربی او را با نام «اورئوس» Averroes میشناسند که به نوعی همان تلفظ «ابن رشد» است.
تحصیلاتش در رشتههای حقوق و پزشکی بود و مدتها نیز در شهرهای «سویل» و «قرطبه» به کار قضاوت اشتغال داشت. او به بقای ماده و وجود یک حقیقت ابدی با خدا معتقد بود و متذکر شد که گاهی فلسفه با دین ناسازی تام دارد و از این جهت دیدگاههای دوگانهای اظهار داشتهاست.[نیازمند منبع]
گرچه او از مسلمانان سنی و از مذهب مالکی بود، در زمان زندگی مورد زجر و طعن و نفرین علمای اسلامی بود و از طرف کلیسا نیز آثار او را محکوم دانستند.
فلسفهٔ او را در غرب «اوروئسیسم» مینامند که میتواند به «ابن رشدیسم» ترجمه شود. او تلاش داشت فلسفهٔ ارسطویی را با اسلام تطبیق دهد. او بر خلاف اسلام و همانند بوداییگری به ابدیبودن روح معتقد نبود.
«فصلالمقال» کتاب مشهور اوست که با نگاهی متفاوت به قرآن نگاه میکند و از سوی بعضی به عنوان کتابی کفرآمیز اعلام شدهاست.
[ویرایش] تأثیرات پس از مرگ
- مجسمهای از ابن رشد هنوز در کوردوبا، اسپانیا قرار دارد.
- رافائل، نقاش شهیر ایتالیایی، تصویرش را در یکی از نقاشیهایش آوردهاست.
- دانته در کتاب معروف خود، «کمدی الهی»، به او اشاره میکند.
- خورخه لوئیس بورخس داستان کوتاهی با نام «جستجوی ابن رشد» نوشتهاست که در مورد جستجوی او برای کشف معانی تراژدی و کمدی است.
- جیمز جویس در کتاب مشهور خود، اولیس، مختصرا به او اشاره میکند.
- او شخصیت اصلی فیلم «سرنوشت» به کارگردانی یوسف شاهین است.
- سیارکی در آسمان به نام او «۸۳۱۸ ابن رشد» نامگذاری شدهاست.
[ویرایش] منبع
آی کتاب (برداشت آزاد)
فیلسوفان مسلمان |
---|
موضوعات فلسفه |
کلی | فلسفه شرقی · فلسفه غربی · تاریخ فلسفه: باستان · قرون وسطی · نوین · معاصر |
فهرستها | مقالات فلسفه · فیلسوفان · ایسمهای فلسفی · جنبشها |
شاخهها | زیباییشناسی · اخلاق · شناختشناسی · منطق · متافیزیک |
فلسفهٔ | آموزش · جغرافیا · تاریخ · سرشت انسان · زبان · قانون · ادبیات · ریاضیات · ذهن · متا-فلسفه · فیزیک · سیاست · روانشناسی · دین · علم · علوم اجتماعی · فناوری · جنگ · اطلاعات |
مکاتب | اثباتگرایی منطقی · اثباتگرایی · ابطالگرایی · آرمانگرایی · افلاطونگرایی نو · افلاطونگرایی · انسانگرایی · پدیدارشناسی · پساساختارگرایی · پوچگرایی · تجربهگرایی · جبرگرایی · خردگرایی · رواقیگری · ساختارشکنی · ساختارگرایی · سودمندگرایی · شکگرایی · فراانسانباوری · فلسفه اصلاحگرا · پیشاسُقراطی · فلسفه تحلیلی · فلسفه زبان متعارف · فلسفه غیرانگلیسی اروپا · پسانوین · کاربردگرایی · ماتریالیسم دیالکتیک · مادهگرایی · مُدَرسیگری · نسبیگرایی · نظریه انتقادی · هرمنوتیک · هستیگرایی · هگلیگرایی |