Συζήτηση χρήστη:JohnMad
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Καλώς ήρθες!
JohnMad, καλώς όρισες στη Βικιπαίδεια! Η συνεισφορά σου είναι ευπρόσδεκτη. Ακολουθούν μερικοί χρήσιμοι σύνδεσμοι:
- Εισαγωγή και Συχνές ερωτήσεις
- Τα Πέντε Θεμέλια της Βικιπαίδειας
- Απλοί κανόνες
- Βοήθεια
- Βασική πολιτική (Ουδετερότητα - Επαληθευσιμότητα - Όχι πρωτότυπη έρευνα)
- Βικιπαίδεια:Σπουδαιότητα
- Αμμοδοχείο (σελίδα για πειραματισμούς στην επεξεργασία σελίδων)
Μπορείς να υπογράφεις στις σελίδες συζήτησης γράφοντας ~~~~ ή πατώντας το κουμπί της υπογραφής (
). Για οποιαδήποτε βοήθεια ή απορία, μπορείς να απευθυνθείς στην Αγορά. Καλή συνέχεια! --*tony esopiλέγε 15:22, 30 Μαρτίου 2008 (UTC)
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Αφίσες
Καλησπέρα. Στις αφίσες που επιφορτώνεις φρόντισε να συμπληρώσεις τα στοιχεία που λείπουν (πηγή, δημιουργό κλπ). Ως έχουν δεν μπορούν να μείνουν. Φιλικά --Alaniaris 15:59, 31 Μαρτίου 2008 (UTC)
Όταν μεταφέρεις κείμενα από τη Livepedia χρειάζεται να βάζεις και την ανάλογη ετικέτα. Δύο άρθρα διαγράφηκαν γιατί το θέμα τους υπάρχει ήδη και δύο ανακατευθύνσεις επίσης. Ό,τι αλλαγές θέλεις μπορείς να τις κάνεις 'http://el.wikipedia.org/skins-1.5/common/images/button_sig.png Η υπογραφή σας με την τρέχουσα ώραμε πηγές' στα ήδη υπάρχοντα άρθρα. Επίσης fora όπως το esoterica.gr δεν συγκαταλέγονται στις έγκυρες πηγές. Eυχαριστώ--ΗΠΣΤΓ 14:28, 7 Μαΐου 2008 (UTC)
Το Γνωστικός, το εσωτερισμός εσωτερικός εσωτεριστής κ.λπ. είναι νομίζω οι πλέον δόκιμοι όροι, ακόμη και γραμματικά--ΗΠΣΤΓ 18:15, 10 Μαΐου 2008 (UTC)
Ποια είναι ακριβώς αυτή η λεπτή διαφορά;--ΗΠΣΤΓ 12:08, 14 Μαΐου 2008 (UTC)
Τα διάβασα αυτά. Το ζήτημα είναι πώς συνδέονται με τον Πλωτίνο. Η ακαδημαϊκή έρευνα από ό,τι έψαξα, δε συνδέει τον Πλωτίνο με τον πανενθεϊσμό, παρά μόνο στη λήμμα του Πανενθεϊσμού της Wikipedia. Αλλά χωρίς σχετική τεκμηρίωση. Είδα μάλιστα ότι συνδέει τον Πανενθεϊσμό και με την Ανατολική εκκλησία, πάλι χωρίς τεκμηρίωση, αλλά το μόνο που βρήκα ήταν ένα άρθρο του Κάλλιστου Γουέαρ. --ΗΠΣΤΓ 12:42, 14 Μαΐου 2008 (UTC)
Βρήκα την πλήρη ανάλυση σε review εδώ: Stephen M. Garrett (2008) Panentheism: The Other God of the Philosophers - From Plato to the Present. By John W. Cooper The Heythrop Journal 49 (2) , 354–356--ΗΠΣΤΓ 16:10, 14 Μαΐου 2008 (UTC)
[Επεξεργασία] Αντικειμενοστρέφεια
Καλησπέρα, Δεν θα προσποιηθώ πως το θεωρητικό του πράγματος είναι το φόρτε μου, αλλά τουλάχιστον παραθέτω ένα δύο καθαρά προσωπικά σχόλια στα θέματα που κατανοώ καλύτερα:
- Αρχικά πρέπει να οριστεί σε ποιον απευθύνεται το άρθρο. Σε κάποιον που δεν έχει ιδέα από προγραμματισμό και καλείται να καταλάβει τα βασικά πράγματα ή σε κάποιον ήδη εξοικειωμένο; Θα έκρινα πως το άριστο ύφος είναι αυτό της παραγράφου "Έννοιες" που είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Αντιθέτως η εισαγωγή, που πιθανώς είναι το μοναδικό πράγμα που θα διάβαζε κάποιος που δεν έχει ιδέα και θέλει να πάρει μια γενική γνώση, διαθέτει αρκετή "ορολογία" που δεν είναι κατανοητή στο μέσο αναγνώστη.
- Επίσης στην παράγραφο "Έννοιες" είναι πολύ θετικό που υπάρχουν παραδείγματα, και θεωρώ πολύ βοηθητικό να υπάρχουν αρκετά από αυτά.
- Επίσης θα πρότεινα το παράδειγμα με τον "Logger" να αλλάξει σε κάτι πιο προσιτό (της καθημερινότητας), π.Χ. Όχημα, Αυτοκίνητο, Φορτηγό, Μηχανάκι, για να είναι πιο κατανοητό.
- Για τις Αρχές αντικειμενοστρεφούς σχεδίασης και τις Μετρικές δεν κάνω κάποιο σχόλιο γιατί ομολογώ πως τέσσερα χρόνια στη σχολή δεν τις έχω συναντήσει κάπου, ούτε μου έχουν χρειαστεί. Πιθανώς κακώς, απλά όπως είπαμε δεν είμαι του θεωρητικού!
- Τέλος, θα πρότεινα την αφαίρεση της παραγράφου για τη UML καθώς είναι εξειδικευμένη. Τι θέλω να πω; Όπως η Java είναι μια συγκεκριμένη αντικειμενοστρεφής γλώσσα προγραμματισμού, έτσι και η UML μια συγκεκριμένη γλώσσα σχεδίασης του αντικειμενοστρεφούς μοντέλου ανάπτυξης, όπότε, αν και είναι η πιο διαδεδομένη, δεν της αξίζει μια ολόκληρη ενότητα. Μπορείς πάντα να φτιάξεις ξεχωριστό άρθρο και να την βάλεις παραπομπή, ή να φτιάξεις μια ενότητα όπου θα αναφέρεις χαρακτηριστικές γλώσσες, αφιερώνοντας τρεις γραμμές στην καθεμία.
Αυτά σαν καθαρά προσωπικές προτάσεις. :-)
Atlantia 13:48, 14 Μαΐου 2008 (UTC)
Σε ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου! 
Atlantia 15:03, 16 Μαΐου 2008 (UTC)
[Επεξεργασία] Πλάτων
Φίλε Johnmad, όπως φυσικά γνωρίζεις, καμία ελληνική λέξη δεν τονίζεται πριν από την προπαραλήγουσα. Όταν όμως ακολουθεί εγκλιτική λέξη (στα Νέα Ελληνικά συνήθως κτητικές αντωνυμίες, στα Αρχαία υπάρχουν και άλλες πειπτώσεις), αυτή συμπροφέρεται με την προηγούμενη, και έτσι, όταν έχουμε λέξη που ήδη προφέρεται στην προπαραλήγουσα (π.χ. "άνθρωπος") και αυτή συντάσσεται με εγκλιτική (π.χ. "μου" κτητικό), υποχρεωτικά τονίζεται και η λήγουσα, ώστε να ισχύει ο κανόνας του ορίου των τριών συλλαβών (π.χ. "Ο άνθρωπός μου"). Είναι κάτι που ως Έλληνες το κάνουμε αυτόματα στον προφορικό λόγο χωρίς να μας πει κάποιος τον κανόνα, ενώ στον γραπτό αποτυπώνεται με τον δεύτερο τόνο στη λήγουσα. Τόνο δεν βάζουμε στη λήγουσα όταν η λέξη τονίζεται μεν στην προπαραλήγουσα αλλά ακολουθεί (όχι εγκλιτική λέξη) προσωπική αντωνυμία (προφανώς στον αδύναμο τύπο που μοιάζει με την κτητική, π.χ. εμάς->μας). Σε αυτή την περίπτωση δεν υφίσταται συμπροφορά.
Σε σχέση με τον Πλάτωνα και την επιρροή στη χριστιανοσύνη, σύνθεση πλατωνικών και χριστιανικών ιδεών τεκμηριώνεται ήδη στον Ιουστίνο τον Μάρτυρα (150). Ο μονοθεϊσμός του Πλάτωνα αποτέλεσε ισχυρό σύμμαχο των χριστιανών κατά του πολυθεϊσμού, κάτι που είχε ήδη εφαρμόσει ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς ως υπερασπιστής του Ιουδαϊσμού. Υπάρχουν και άλλα σημεία του πλατωνισμού που μοιάζουν με τις χριστιανικές θέσεις, όπως π.χ. ο ουράνιος προσανατολισμός των πιστών. Επίσης, οι χριστιανοί ήθελαν να παρουσιάσουν τη χριστιανοσύνη ως φιλοσοφία και όχι ως δεισιδαιμονία, όπως γενικά θεωρούνταν από τους Ρωμαίους αξιωματούχους και τον ρωμαϊκό νόμο. Το επίκεντρο της σύνθεσης χριστιανισμού και πλατωνισμού ήταν η Κατηχητική Σχολή της Αλεξάνδρειας, η οποία ιδρύθηκε γύρω στο 190. Ο Ωριγένης είναι αυτός που έκανε την πιο συστηματική σύνθεση στην Ανατολή (στη δύση ο Αυγουστίνος), και ορισμένες θέσεις του που ήταν εμφανέστατα αντιβιβλικές, όπως π.χ. η μετενσάρκωση, πολύ αργότερα, αφού είχε κατασταλάξει η πολιτικοθρησκευτική κατάσταση και είχε προηγηθεί και η νεοπλατωνική, σκληρή αντεπίθεση του Ιουλιανού, καταδικάστηκαν το 553, στην Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο. Αν έχεις κάποια απορία, θα χαρώ να απαντήσω, αρκεί να μπορώ φυσικά.
--FiatLux 12:08, 16 Μαΐου 2008 (UTC)
Αυτή την αλλαγή δεν την έκανα εγώ, αλλά ο Καλογερόπουλος. Έχεις δίκιο ότι δεν φτάνει η παραπομπή σε αρχαίο κείμενο. Γι' αυτό σου συστήνω να ρωτήσεις τον ίδιο. Προσωπικά διαφωνώ με την παρούσα διατύπωση διότι, παρά την ύπαρξη ακραίων πλατωνικών ομάδων, όπως οι καμπαλιστές, πλατωνικές ιδέες επέζησαν, με ηπιότερη μορφή, καθ' όλη τη διάρκεια του επίσημου χριστιανισμού, όπως π.χ. το δόγμα της άυλης ψυχής.--FiatLux 12:36, 16 Μαΐου 2008 (UTC)
Λαμβάνοντας υπόψιν τις επεξεργασίες που έκανες εδώ, το θεωρώ λίγο προβληματικό να με ρωτάς γιατί γράφω για μυστηριακά ρεύματα--ΗΠΣΤΓ 20:48, 16 Μαΐου 2008 (UTC)
Ίσα-ίσα πολύ σωστά το αναφέρεις εκεί. Ο πρώιμος χριστιανισμός σαφώς χρησιμοποίησε την πλατωνική ορολογία, το έχω καταγράψει άλλωστε, γιατί πολλοί μεταστραφέντες ήταν τουλάχιστον νεοπλατωνικοί, άρα κατείχαν τα πλατωνικά διανοητικά εργαλεία. Όμως, πολύ γρήγορα φρόντισε να εξαφανίσει τις επιρροές, κατατάσσοντάς τες απλώς στην κατηγορία αίρεση. Ο Πλάτωνας ωστόσο και η βασική φιλοσοφία του -μέσω των Αράβων διανοητών π.χ.- σαφώς διασώθηκε για παράδειγμα στην αλχημεία, για να αναφέρω ένα παράδειγμα μυστηριακού ρεύματος ως εξελίχθηκε. Εν ευθέτω χρόνω θα γίνει διασάφηση και τεκμηρίωση --ΗΠΣΤΓ 21:04, 16 Μαΐου 2008 (UTC)
ως σύνθεση είναι μια χαρά η παράγραφος. Θα αναζητήσω απλώς την τεκμηρίωση--ΗΠΣΤΓ 21:45, 16 Μαΐου 2008 (UTC)
Δεν νομίζω ότι αυτή η άποψη αντιπροσωπεύει την πλειονότητα των ειδικών. Στην Ε' Οικουμενική Σύνοδο (553) καταδικάστηκαν ορισμένες απόψεις του Ωριγένη που ήταν πλατωνικές (πυθαρογειο-ινδουιστικές κατ' επέκταση) όπως η προϋπαρξη των ψυχών, το καθαρτήριο πυρ, η μετενσάρκωση, η ολική αποκατάσταση και το τέλος της Κόλασης. Εντούτοις, οι πλατωνικές επιρροές δεν περιορίζονται σε αυτά.
- Η αποφατική θεολογία
- Ο μυστικισμός
- Ο ασκητισμός και ο μοναχισμός
- Η ανθρωπολογία
- Η κοσμολογία
έχουν όλα τους ισχυρά πλατωνικά/νεοπλατωνικά στοιχεία. Μετά το 553, ας μην ξεχνούμε, για παράδειγμα, την επιρροή του ψευδό-Διονύσιου του Αρεοπαγίτη στον Μάξιμο τον Ομολογητή. Ας μην ξεχνούμε την ίδια την Ακριβή Έκθεση της Ορθοδόξου Πίστεως του Ιωάννη Δαμασκηνού. Το τελευταίο κείμενο αποτελεί την πιο επίσημη έκθεση πίστεως της Ορθοδοξίας όλων των εποχών, ενώ αριστοτελικά και πλατωνικά στοιχεία είναι πασιφανή (ο Θεός π.χ. είναι το "ακίνητο κινούν" και η ψυχή του ανθρώπου είναι "ασώματος, λογική και νοερά"). Δεν αποκλείω, Καλογερόπουλε, να υπάρχουν θρησκευόμενοι συγγραφείς που να αρνούνται την ύπαρξη τέτοιων επιρροών σε τόσο σημαντικά για την πίστη κείμενα (π.χ. ο μητροπολίτης Ιερόθεος Βλάχος αρνείται τις νεοπλατωνικές επιρροές στον ψευδο-Διονύσιο). Και η άποψή τους ας καταγραφεί, εντούτοις δεν αντιπροσωπεύει την πλειονότητα.
--FiatLux 07:49, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
Για να τα βάλουμε λίγο τα πράγματα στη σειρά. Μιλάμε για Πλάτωνα, ούτε καν για Νεοπλατωνισμό που έχει σαφείς διαφορές με την οντολογία του Πλάτωνα. Και εσείς θέλετε ντε και καλά να αποδείξετε ότι ο Πλάτωνας και οι ιδέες του χρησιμοποιήθηκαν ως κάτι περισσότερο από διανοητικό εργαλείο; Μόνος σου παρέθεσες τα παρακάτω Βασίλειε:
“Platonic ontology […] played an important part in Athanasius’ theology. […] Athanasius felt free to use Platonic ontology in order to express his doctrine about God […] and Platonic cosmology to express his doctrine about God, the world and man. In this sense we see a synthesis. The view that Athanasius only sporadically used philosophy in order to express his doctrine must be rejected. To Athanasius, Platonic ontology is not a purpose in itself, but a tool, which he is constantly using.”— E.P. Meijering, Orthodoxy and Platonism in Athanasius: Synthesis or Antithesis?, Brill, 1969, 131.
Περίεργη αντίληψη έχετε μου φαίνεται. --ΗΠΣΤΓ 11:32, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
Άποψη μου: Οι πλατωνικές επιρροές δεν προϋπήρχαν στο χριστιανισμό, χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλείο προσέγγισης του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Επιπλέον, αν και εργαλειακή η χρήση του πλατωνισμού από τους χριστιανούς θεολόγους, έχει τη ρίζα της σε κάποιες αναντίρρητες, πολύ γενικές ομοιότητες (αυτές που παρέθεσε ο Βασίλειος). Αυτές οι ομοιότητες δεν ήταν μοναδικές στον πλατωνισμό και το χριστιανισμό, απλώς τονίστηκε η πλατωνική φύση τους για λόγους γοήτρου. Επιπλέον νομίζω πως κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι όταν κοιτάμε σε μεγαλύτερο επίπεδο λεπτομέρειας, αυτό που διαφαίνεται στο χριστιανισμό του τετάρτου αιώνα δεν είναι ο αρχικός πλατωνισμός αλλά ο σύγχρονος του νεοπλατωνισμός. Απλώς νομίζω πως αυτά θα έπρεπε να αναγράφονται στο κείμενο -έστω και ως υποσημείωση. Ας πει και ο Βασίλειος το γνώμη του. ---JohnMad 11:47, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Δημόκριτος, όλοι αυτοί αναζήτησαν τη φύση της αλήθειας σε κοσμικό επίπεδο όχι θρησκευτικό. Άρα ομοιότητες δεν υπάρχουν. Ο Αυγουστίνος για να βάλω ένα παράδειγμα χρησιμοποίησε τα ίδια διανοητικά εργαλεία αλλά σε θρησκευτικό επίπεδο, εκείνο του ύστερου Νεοπλατωνισμού. Για να μη συγχέουμε τα ιστορικά και φιλοσοφικά συμφραζόμενα, το μόνο που έχει θέση στο λήμμα Πλάτωνας είναι ότι κάποιες όχι όλες- από τις ιδέες του χρησιμοποιήθηκαν στον Νεοπλατωνισμό και εμμέσως χρησιμοποιήθηκαν ως διανοητικά εργαλεία -προσέγγισης όπως το θέτεις- ενός κόσμου με διαφορετική παιδεία. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι και να βγάζουμε συμπεράσματα --ΗΠΣΤΓ 11:58, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
Συγνώμη αλλά ο Ένας Θεός του Πλάτωνα (και των Μυστηρίων θα προσέθετα) ο οποίος δημιούργησε το Σύμπαν δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα; Απλούστατα στον προχριστιανικό ελληνικό κόσμο δεν υπήρχε τέτοια διάκριση. Τη μεταφυσική σκέψη την παρείχαν οι φιλόσοφοι, όχι τα ιερατεία. Να υποθέσω επίσης ότι διαφωνείς με αυτό που έγραψα στο Αρχαία ελληνική θρησκεία:"Έτσι η αστική λατρευτική θρησκεία, οι μυστηριακές λατρείες και η φιλοσοφία αποτελούσαν ένα σύστημα τριών αλληλένδετων πυλώνων διανοητικής καλλιέργειας και συμμετοχής στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό";
Α, και για να μην παρεξηγηθώ να διευκρινίσω ότι προσωπικά είμαι άθεος. ---JohnMad 12:13, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
- Περί Ιουστίνου: «Τις περί ψυχής απόψεις ο Ιουστίνος αντιπαραβάλλει προς τη σχετική διδασκαλία του πλάτωνα και επιχειρεί να εξάρη τη γνησιότητα και την υπεροχή της χριστιανικής διδασκαλίας. Αντικρούει τις Πλατωνικές δοξασίες περί φυσικής αθανασίας με το επιχείρημα μόνος αγέννητος και άφθαρτος ο θεός και δια τούτο θεός εστί, τα δε λοιπά με τούτον γενητά και φθαρτά (Προς Τρύφωνα Ιουδαίον διάλογος 5, 4-5)», ενώ «στην κριτική θεολογία του Πλάτωνα και του Πυθαγόρα, ο Ιουστίνος διευκρινίζει οτι η ψυχή μετέχει της ζωής»[1]. Ακόμα πιο χαρακτηριστικά όμως στην επόμενη σελίδα αναφέρει «η άποψη εξάλλου οτι ο Ιουστίνος δημιουργεί την εντύπωση οτι αποδεχεται Πλατωνική διάκριση μεταξύ ψυχής και πνεύματος, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, γιατί το βασικό χωρίο που το υποστηρίζει ανήκει σε αμφιβαλλόμενο έργο»[2].
- Τρίβια: Στον Ιουστίνο απαντάται ήδη ο τριαδικος τύπος[3].
- Φυσικά είναι λογικό να βλέπεις καινοφανείς θεωρείες, αλλά όπως άριστα γράφει ο Ματσούκας «ο Δαμασκηνός αφομοίωνε το υλικό του και ποτέ δεν κινδύνευε να παρασυρθεί στη διατύπωση προσωπικών απόψεων»[4], ενώ «οι θύραδεν σοφοί, όπως είναι ο Αριστοτέλης και ο Πτολεμαίος, δεν μπορούν ξεχωρίσουν τόσο εύκολα...ο B.Kottler, εκλαμβάνοντας έτσι το κείμενο ως συμπίλημα»[5]. Αυτό δηλαδή που δεν καταλαβαίνεις εσύ και πολλοί άλλοι, είναι οτι στη βυζαντινή «φιλοσοφία», τα πατερικά κείμενα θεωρούνται ως υπομνηματα μια ιστορίας, που συνεχίζεται ως την τελείωση της κτίσης, άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους (όχι όπως εσύ βλέπεις θεολόγους μια νέες ροπές, που όποτε εκτός παραδόσεως ενεφανίσθησαν, καταδικάστηκαν/όπως και Ωριγένης και όχι μόνο οι απόψεις του[6]).
- Σε οτι αφορά τις πλατωνικές και αριστοτελικές αντιλήψεις που επιχειρείς να περάσεις αποκομένα τελείως απο το κείμενο σε έχει προλάβει ο ίδιος ο Δαμασκηνός, πριν καν χρειαστεί να πεις οτιδήποτε. Έτσι αναφέρει «και πρώτον των παρ Ελλήσι σοφών τα κάλλιστα παραθήσομαι, ειδώς ως είτι αγαθόν, άνωθεν παρά Θεού τοις ανθρώποις δεδώρηται»[7] και γι αυτό «όχι μονο εφρόντισε δια την αποσαφήνισην των φιλοσοφικών όρων οι οποίοι είναι απαραίτητοι δια την διατύπωσην των θεολογικών εννοιών, αλλά αναφέρεται επιμόνως στην ελληνικήν φιλοσοφίαν, διότι φρονεί οτι αυτή συμβάλει εις τη διαμόρφωση της γνησίας παραδόσεως εφ όσον οτι αγαθόν υπάρχει εις αυτήν προέρχεται εκ Θεού»[8], πολύ σωστά άλλωστε [σπερματικός λόγος, που λέμε]. Ο θεός λοιπόν είναι τριαδικός, υπερβατικός, ακατάληπτος, καταληπτός δε μόνο δια της χάριτος, δημιουργός. Είναι αναλλοίωτος, άτρεπτος, με ενιαία ουσία, διδάσκει περί κοινών και ακοινωνήτων, που Ο Ακινάτης των κατηγορεί για αιρετική διδασκαλία την οποία δανείστηκε από το Θεοδώρητο Κύρου κλπ κλπ.(και φυσικά όλα αυτά είναι πλατωνικά και αριστοτελικά!!!). Αυτά είναι εν προκειμένω η πραγματικότητα και οχι αποκομμένες δηθεν φιλοσοφίες, που κάποιοι ψάχνουν να βρούν. Η εκκλησία αποδέχεται το σπερματικό λόγο και την αποκάλυψη αυτού σε όλες τις εποχές (ελπίζω να καταλαβαίνεις. Άλλο υπήρχε σπερματικός λόγος που διετύπωνε την αλήθεια και άλλο χρήση της φιλοσοφίας, η οποία ανωτέρω καταδεικνύεται οτι ουδεμία σχέση είχε με το Θεό των χριστιανών, γι αυτό άλλωστε ο Ωριγένης -προσωπικά- καταδικάστηκε). Αυτοί άλλωστε που ψάχνουν τέτοιες απόψεις, είναι καλύτερο να ρίξουν μια ματιά στα εσωτερικά τους, να δουν τι γίνεται και ποιός είναι αυτός που εισάγει κοσμοθεωρείες και σοφιστείες.
- «επίσημη έκθεση πίστεως της Ορθοδοξίας όλων των εποχών». Το star θα την έλεγε και απόλυτη έκθεση πίστεως:-). Γιατί δηλαδή, η δογματική του Νύσσης, του Κυρίλλου Ιεροσολύμων, πάνω στην οποία βασίζεται ο Δαμασκηνός, αφού το έργο του είναι συμπίλημα, έχουν μικρότερη αξία; επαναλαμαβάνω «πατερικά κείμενα θεωρούνται ως υπομνηματα μια ιστορίας, που συνεχίζεται ως την τελείωση της κτίσης, άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους».
- ↑ Κ.Σκουτέρης, Ιστορία των Δογμάτων, Τόμος Α΄, σελίς 252
- ↑ Κ.Σκουτέρης, Ιστορία των Δογμάτων, Τόμος Α΄, σελίς 253
- ↑ Α΄ Απολογ. 61, 3
- ↑ Έκδοση ακριβής της Ορθοδόξους πίστεως, Εκδόσεις Πουρναράς,σελίς 16
- ↑ ενθ. αν.
- ↑ Τα ιστορικά και δογματικά μνημεία, Ιω.Καρμίρης, Τόμος Α΄, σελίς 184
- ↑ Έκδοσις Ακριβής, 90
- ↑ Π.Χρήστου, ελληνική Πατρολογία, τόμος Ε΄, σελίς 328
E;;;????:-) Να υποθέσω ότι είναι απόσπασμα από παλαιότερη συζήτηση; ---JohnMad 12:21, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
Ναι τρελόγιαννε:-). Να προσθέσω δε στον Αυγουστίνο, πως οι νεοπλατωνικές και μανιχαιστικές αντιλήψεις είναι έντονες. Εδώ ο ίδιος πίστευε οτι οι πλατωνιστές κατέχουν την αλήθεια του μυστηρίου του τριαδικού θεού.--Θεόδωρος 12:24, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
[Επεξεργασία] Τεστ γνώσεων
Ο Ιωάννης Δαμασκηνός γράφει γύρω στο 700 μ.Χ., δηλ. 150 χρόνια μετά την "κάθαρση" του δόγματος από τον Πλατωνισμό (η οποία πήρε άλλους τρεις αιώνες για να γίνει—γιατί άραγε πήρε τόσο ώστε να καταδικαστεί επισήμως η μετενσάρκωση άμα τα πράγματα ήταν τόσο σαφή και κρυστάλλινα;), ότι:
"Τῆς δὲ ψυχῆς μέρη γʹ. Ἐπιθυμητικὸν, θυμικὸν, λογιστικόν".[1]
Ερώτημα. Αυτό το πρωτοείπε:
- Ο Μωυσής.
- Ο Τζένγκις Χαν.
- Ο Πλάτων.
Ο νικητής κερδίζει ένα πλυντήριο πιάτων.
--FiatLux 12:52, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
- Χρειάζομαι τη βοήθεια του κοινού, γιατί πάλι με βλέπω στη λάντζα:-)
- Φαίνεται πως η έννοια του σπερματικού λόγου, δε σου αρέσει. Έχει καλώς. Παρόλα αυτά θα σου τονίζω δύο τινά.
- Πρώτον, οτι τα δογματικά όρια της ορθοδόξου θεολογίας, τελειώνουν μετά τον Δαμασκηνό (σε ποιόν άραγε;) και δεύτερον,
- την αστεία θεωρία της μετενσαρκώσεως την ακούσαμε ξανά και ξανά. Κατ αρχήν, γιατί να καταδικαστεί συνοδικώς, αφού το ζήτημα ουδέποτε τέθηκε νωρίτερα; ούτε καν περνούσε από τη σκέψη των πατέρων η μετενσάρκωση, αφού υπήρχε μία βεβαιότητα, της ανάστασης των σωμάτων στη δεύτερη έλευση του Χριστού. Αλλά ότι λέμε πρέπει να έχει και πειστήρια, έτσι ο Ιουστίνος μας βοήθάει
- (Προς Τρύφωνα Ιουδαίον διάλογος, 5) «Oὔτε οὖν ὁρῶσι τὸν θεὸν αἱ ψυχαί, οὔτε μεταμείβουσιν εἰς ἕτερα σώματα· ᾔδεσαν γὰρ ἂν ὅτι κολάζονται οὕτως, καὶ ἐφοβοῦντο ἂν καὶ τὸ τυχὸν ἐξαμαρτεῖν ὕστερον» σελίς 5.
- Και ο Ειρηναίος στο Κατά αιρέσεων και ο Νύσσης και άλλοι φυσικά, χωρίς να έχουν καν απολογητικό στόχο (αλλά δεν έχω όρεξη να ψάχνω πάλι την πατρολογία).--Θεόδωρος 14:10, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
Για να μην καταχρώμαι τη φιλοξενία του χρήστη, θα το συζητήσουμε στο λήμμα. Ο Πλάτωνας στους Νόμους μόνον αναπτύσσει μια δυαλιστική κοσμολογία, στην οποία ευθέως μιλά για αρχές και όχι για θεούς, τους οποίους δεν αποδέχεται βεβαίως στην Πολιτεία του. Στα τελεολογικά του επιχειρήματα μόνο συζητά ο Πλάτωνας τη σχέση Θεού ηθικής από φιλοσοφική σκοπιά. Ποια είναι λοιπόν η θρυλούμενη σχέση του με τη θρησκεία;--ΗΠΣΤΓ 14:59, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
Μεταχειρισμένο μοιάζει το πλυντήριο --*tony esopiλέγε 15:01, 19 Μαΐου 2008 (UTC)
[Επεξεργασία] steam
Γεια χαρά. Εφόσον δεν πρόκειται για καθιερωμένο όρο (και επιπλέον επειδή σε τέτοια θέματα εμπιστεύομαι την κρίση του Mmsoft) προσωπική μου γνώμη είναι ότι καλύτερα να μη χρησιμοποιείται ως βασικός όρος. Δεν έχω πρόβλημα να υπάρχει που κ που σε άρθρα που θα γράψεις (ή γράψω ή γράψουμε) αλλά καλύτερα ως δευτερεύοντας. Κι εγώ χρησιμοποιώ μερικές φορές σχετικά νέους όρους αλλά προειδοποιώ στο κείμενο ότι πρόκειται για ελεύθερη μετάφραση. Συμφωνώ ότι το στιμπάνκ ως μια λέξη μπορεί να δημιουργήσει μπερδέματα, θα το κάνω στιμ πανκ και από εκεί και πέρα είναι στη δική σου κρίση.
Μια και σου γράφω, δεν χρειάζεται να δημιουργείς ανακατευθύνσεις για πληθυντικούς, πεζά-κεφαλαία κλπ-προτίμησε να λινκάρεις κατευθείαν στο άρθρο-στόχο. Ουσιαστικά είναι ο ίδιος κόπος, και δεν γεμίζουμε ανακατευθύνσεις. Φιλικά - Badseed απάντηση 20:35, 20 Μαΐου 2008 (UTC)
[Επεξεργασία] μάστερ θεώρημα
(μεταφέρω και εδώ το σχόλιό μου αν σε ενδιαφέρει)
- σαφώς έχεις δίκιο, αλλά η γνώμη μου είναι ότι μπορούμε να το αποδώσουμε ως γενικό θεώρημα και να βάλουμε σε παρένθεση το Master theorem καθώς και να αφήσουμε ανακατεύθυνση από εκεί. Μπορεί κάποιος που ασχολείται να μην το αναγνωρίσει ακαριαία αλλά η ονομασία μου φαίνεται πολύ λογική και δεν δημιουργεί προβλήματα η χρήση της. Το σημαντικό είναι να μην δυσκολευτεί κάποιος να το βρει αν το γνωρίζει ως master theorem ή θεώρημα μάστερ ή μάστερ θεώρημα. Από τη στιγμή που θα το αναγνωρίσει δεν πρόκειται να τον δυσκολέψει οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Το σημαντικότερο είναι να μην δυσκολεύουμε τα πράγματα χωρίς λόγο αλλά η απλή μετάφραση τού τίτλου πιστεύω ότι δεν δημιουργεί δυσκολίες που δεν έχουν απλές λύσεις αντίθετα έχει όλα τα πλεονεκτήματα τής μετάφρασης.
--Λύκινος ♘ 07:24, 22 Μαΐου 2008 (UTC)
Sorry τώρα το είδα.--Diu 13:38, 23 Μαΐου 2008 (UTC)
