Χουεχουετεότλ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στη μυθολογία των Αζτέκων, ο Σιουχτεκούχτλι ή Χουεχουετεότλ ("παλαιός θεός") ήταν η προσωποποίηση της ζωής μετά το θάνατο, της ζέστης μέσα στο κρύο, του φωτός μες στο σκοτάδι και της τροφής κατά περιόδους πείνας. Σύζυγός του ήταν η Τσαλτσιουχτλίκουε.
Στο τέλος κάθε αιώνα (52 χρόνια), οι Αζτέκοι πίστευαν ότι οι θεοί απαλλάσσονταν από τη συμφωνία τους με την ανθρωπότητα. Πραγματοποιούνταν εορτές προς τιμήν του Σιουχτεκούχτλι για να ικανοποιήσουν τις χάρες του και γίνονταν ανθρωποθυσίες, όπου πρόσφεραν στο θεό την καρδιά του θύματος.
| Μυθολογία Αζτέκων |
|---|
| Θεότητες: Κετζαλκοάτλ | Κοατλίκουε | Μέξτλι | Μικτλαντεκούχτλ | Σίπε Τοτέκ | Σολότλ | Σοτσιπίλλι | Τεζκατλιπόκα | Τλάλοκ | Τλόκουε Ναχουάκουε | Τσαλτσιουχτλίκουε | Τσαντίκο | Τσικομεκοάτλ | Χουεχουετεότλ | Χουϊτζιλοπότστλι |
| Τοποθεσίες: Μικτλάν | Τενοτστιτλάν | Τλαλοκάν |
| Μύθοι: Μύθος των πέντε ηλίων |
