Στέφανος Σταμπούλωφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Στέφανος Σταμπούλωφ (1853-1895) ήταν Βούλγαρος πολιτικός που διετέλεσε και Πρωθυπουργός.

Μετά την παραίτηση του Αλέξανδρου Βάτεμπεργκ ηγήθηκε του αντιρωσικής πολιτικής μερίδας και το 1887 σχημάτισε κυβέρνηση και εργάσθηκε ιδιαίτερα στην ανάδειξη και εκλογή του Βασιλέως Φερδινάνδου, του Οίκου Κομπούργκ, ως ηγεμόνα της Βουλγαρίας.
Ο Σταμπούλωφ κυβέρνησε επί οκτώ συνεχή έτη, όπου το 1895, δολοφονήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

[Επεξεργασία] Σχέσεις με Ελλάδα

Ο Στέφανος Σταμπούλωφ ήταν ένας ραδιούργος πολιτικός που δεν έχαιρε καμίας εκτίμησης από όλο τον τότε ελληνικό πολιτικό χώρο. Συγκεκριμένα πρώτος που οραματίσθηκε μια συμμαχία των χριστιανικών κρατών του Αίμου κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης το 1890, όπου και είχε επισκεφθεί γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο τον Σταμπούλωφ το 1891 στη Σόφια. Μόλις την επομένη όμως της αναχώρησης του Έλληνα πρωθυπουργού, ο Σταμπούλωφ έσπευσε στη Κωνσταντινούπολη, ζητώντας ακρόαση από τον Σουλτάνο, προκειμένου να του μεταφέρει την ελληνική πρόταση ως "μεγάλη είδηση" και να τύχει έτσι ευμενέστερων παροχών, για την άτιμη εκδούλευσή του, με συνέπεια να δημιουργηθεί έντονο διπλωματικό θέμα κατά της Ελλάδος.
Βέβαια αργότερα το όραμα εκείνο το πέτυχε ο Ε. Βενιζέλος, μετά και από τη διπλωματική παρουσία του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου στη Σόφια, εκπροσωπώντας επίσημα την Ελλάδα στις εορτές προς τιμή του διαδόχου της Βουλγαρίας Μπόρις, (Φεβρουάριος του 1912).