Ρανούλφ Β' της Ακουιτανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ρανούλφ Β' της Ακουιτανίας (850 - 890) κόμης του Πουατιέ (866 - 890) και δούκας της Ακουιτανίας (887 - 890), υιός του δουκός Ρανούλφ Α' και της Μπιλισίλντ του Μαίν. Με τον θάνατο του βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου του Παχύ (888) αυτοανακακηρύχθηκε βασιλιάς της Ακουιτανίας, τίτλος που χάθηκε μετά τον θάνατο του. Μπορεί βέβαια να εξελέγη προσωρινός βασιλιάς της Ακουιτανίας και απο την τοπική αριστοκρατία, αλλά μόνο τα χρονικά του Φούλντα (Annales Fuldenses) τον εμφανίζουν με τον συγκεκριμένο τίτλο. Αναφέρεται ότι είχε υπό την επιτήρηση του τον Κάρολο, νεώτερο γιό του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου του τραυλού ενώ δεν υποστήριζε τον Όντο για βασιλιά. Δημιούργησε πολλές υποκομητείες, έκτισε ισχυρά φρούρια προκειμένου να υπερασπίσει τα εδάφη του απο τις επιδρομές των Βίκινγκ

[Επεξεργασία] Κληρονόμοι

Με την νόμιμη σύζυγο του Ερμεγκάρδη (πέθανε το 935) απέκτησε έναν γιό τον Ρανούλφ Γ' που τον διαδέχθηκε στον Πουατιέ. Είχε και έναν νόθο γιό τον Ιμπάλι που τον διαδέχθηκε στην Ακουιτανία, ενώ μετά τον θάνατο του Ρανούλφ Γ' πήρε και το Πουατιέ