Πτώση
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ορισμένα μέρη του λόγου είναι πτωτικά, δηλαδή απαντώνται σε διάφορες πτώσεις.
Στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή γλώσσα, από την οποία προέρχονται όλες οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, πιστεύεται ότι υπήρχαν οκτώ πτώσεις:
- η Ονομαστική, που χρησιμοποιούμε ως υποκείμενο ρήματος, και όταν αναφερόμαστε σε κάτι με το όνομά του,
- η Γενική, που χρησιμοποιείται όταν αναφερόμαστε στο γένος κάποιου πράγματος,
- η Αιτιατική, που χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε στην αιτία κάποιας ενέργειας.
- η Κλητική, που χρησιμοποιούμε όταν καλούμε κάποιον, ή όταν προσφωνούμε κάτι.
- η Δοτική, που χρησιμοποιούμε για να δείξουμε σε ποιον πρέπει να δοθεί κάτι
- η Αφαιρετική,
- η Τοπική που δηλώνει τόπο
- η Οργανική που δηλώνει το όργανο με το οποίο γίνεται μια ενέργεια
Η νέα ελληνική γλώσσα έχει διατηρήσει τέσσερις πτώσεις: ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλητική. Η αρχαία ελληνική είχε πέντε, τις σημερινές τέσσερις και τη δοτική. Η τοπική και η οργανική αφομοιώθηκαν πολύ νωρίς στη δοτική και η αφαιρετικη στη γενική. Σε κείμενα της Γραμμικής Β μαρτυρούνται πάντως η οργανική και η τοπική. Η λατινική είχε επιπλέον την αφαιρετική.
Τα πτωτικά μέρη του λόγου είναι : το Άρθρο, το Ουσιαστικό, το Επίθετο, η Αντωνυμία και η Μετοχή.
