Πλίνιος ο Νεότερος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Γάιος Πλίνιος Καικίλιος, γνωστότερος ως Πλίνιος ο Νεότερος (61/62-113 μ. Χ.) (Plinius Secundus), ήταν Ρωμαίος κρατικός αξιωματούχος, δικηγόρος, ποιητής, πεζογράφος και φυσικός φιλόσοφος. Ήταν ανιψιός του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, ο οποίος συμμετείχε στην ανατροφή του.

Έγραψε ποίηση, ρητορικούς λόγους και επιστολές προς δημοσίευση, ένα νέο, υποκειμενικό είδος μη μυθοπλαστικού πεζού λόγου. Μετά από μία πολύχρονη πολιτική καριέρα και ανέλιξη στα κρατικά αξιώματα, το 110 διορίστηκε "πρέσβης" του Αυτοκράτορα στη Βιθυνία και το 112, από επιστολές που έγραψε και αναφορές που έστειλε σε προϊσταμένους του, σώζονται αναφορές για τους χριστιανούς της Βιθυνίας. Ήταν η εποχή που εξαπλωνόταν η νέα θρησκεία και ο Πλίνιος διεξήγαγε ανακρίσεις και έρευνες. Ήταν αυτόπτης μάρτυρας της έκρηξης του Βεζούβιου, το 79 όταν καταστράφηκε η Πομπηία και η μαρτυρία του διασώθηκε σε δύο επιστολές του^[1].