Πατριάρχης Βασίλειος Γ΄
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Βασίλειος Γ΄ (κατά κόσμον Βασίλειος Γεωργιάδης) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης από το 1925 ως το 1929.
Γεννήθηκε το 1846 στη Χρυσούπολη (Σκούταρι) της Χαλκηδόνας. Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία το Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1871. Την επόμενη χρονιά διορίστηκε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου δίδαξε εβραϊκή γλώσσα για μια οκταετία. Ενώ ήταν καθηγητής, εστάλη από τη Σχολή για περαιτέρω σπουδές στην Ευρώπη. Εργάστηκε στις βιβλιοθήκες της Ρώμης, του Βερολίνου, της Λειψίας, του Λονδίνου και της Βιέννης. Το 1884 έγινε διδάκτορας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου.
Το 1884 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Το 1889 εξελέγη Μητροπολίτης Αγχιάλου. Το 1909 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Πελαγονίας και το 1910 στη Μητρόπολη Νίκαιας. Στις 13 Ιουλίου 1925 εξελέγη Πατριάρχης, σε μεγάλη ηλικία.
Επί της Πατριαρχίας του υπογράφτηκε η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, από την οποία εξαιρέθηκε η Σύνοδος, οι επίσκοποι του Πατριαρχείου και ο Πατριάρχης. Το 1925 αναγνωρίστηκε η Εκκλησία της Ρουμανίας ως Πατριαρχείο. Το 1928 ανατέθηκε στην Εκκλησία της Ελλάδος επιτροπικώς η διοίκηση των επαρχιών του Οικουμενικού Θρόνου που βρίσκονταν πλέον εντός της ελληνικής επικράτειας (των λεγομένων Νέων Χωρών).
Ο Βασίλειος Γ΄ πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου 1929, σε βαθιά γεράματα. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, υπήρξε μέλος μασονικής στοάς.
