Μαγνητική επαγωγή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο μαγνητική επαγωγή, ή μαγνήτιση εξ επαγωγής, χαρακτηρίζεται το φαινόμενο της μαγνήτισης, (δηλαδή της μετάδοσης των μαγνητικών ιδιοτήτων), που προέρχεται από επαγωγή, δηλαδή είτε από κάποια απόσταση, είτε από την είσοδο ενός μαγνητικού σώματος μέσα σε μαγνητικό πεδίο, είτε ακόμη και εκ της δημιουργίας μαγνητικού πεδίου πλησίον ή πέριξ ενός μαγνητικού σώματος.

Για παράδειγμα αν μια μεταλλική ράβδος από μαλακό σίδηρο τοποθετηθεί ή βρεθεί μέσα σε μαγνητικό πεδίο τότε αυτή θ΄ αρχίσει να συμπεριφέρεται ως μαγνήτης, θα εμφανίζει δηλαδή μαγνητική ροή. Η μαγνήτιση αυτή της ράβδου οφείλεται στον προσανατολισμό των στοιχειωδών μαγνητών που την συναποτελούν.

Το μέγεθος που μας δίνει την κατάσταση μαγνήτισης ενός υλικού ονομάζεται ένταση μαγνητισης, και είναι μέγεθος διανυσματικό. Το μέγεθος αυτό ισούται με το πηλίκο της συνισταμένης της μαγνητικής ροπής επί ενός όγκου υλικού προς τον ίδιο τον όγκο του. Αυτό αποδίδεται με τον μαθηματικό τύπο J = ΔΜ / ΔV. Η δε φορά μαγνήτισης ενός υλικού είναι πάντα η αυτή της μαγνητικής του ροπής.

• Συνεπως από τον παραπάνω τύπο συνάγεται πως όλα τα υλικά που σημειώνουν μαγνητική ροπή έχουν και μαγνήτιση.
• Η μαγνήτιση που συμβαίνει σ΄ ένα υλικό εξ επαγωγής, είναι ανάλογη με την ένταση του αιτιατού μαγνητικού πεδίου.

[Επεξεργασία] Δείτε επίσης

• Μαγνητική επιδεκτικότητα
• Μαγνητική διαπερατότητα
• Μαγνητική υστέρηση