Ιωάννης Χονδρογιάννης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το άρθρο χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Σημείωση: Πολλές φορές τα κείμενα στα οποία βρίσκεται αυτό το πρότυπο, παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα. Κάντε ένα σχετικό έλεγχο πριν ξεκινήσετε την επιμέλεια, αφού είναι πιθανό να διαγραφεί. Μετά την επιμέλεια του άρθρου, είστε ελεύθεροι να διαγράψετε αυτή την επισήμανση. Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα άρθρα Πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και Βικιπαίδεια:Οδηγός μορφοποίησης άρθρων. |
[Επεξεργασία] Βιογραφία
Ο Γιάννης Χονδρογιάννης,το τρίτο παιδί της Αγγελικής Βορίτση και του Αντωνίου Χονδρογιάννη, γεννήθηκε το Μάρτιο του 1910 στο προάστιο της Σμύρνης Παράδεισο, όπου και η εκκλησία του Προφήτη Ηλία, πρώτο σταθμό του τρένου που πήγαινε από την Σμύρνη στα ενδότερα της Ανατολής. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του και ακολούθως φοίτησε για ένα χρόνο (σχολ. Έτος 1921-1922) στο ιδιωτικό Εκπαιδευτήριο του Γιαννίκη (Ελληνοαγγλικό Λύκειο), όπου τελείωσε την πρώτη τάξη του Γυμνασίου.
Με τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε για λίγο με την οικογένειά του στη Χίο. Αργότερα έφτασαν στην Αθήνα, όπου αρχικά εγκαταστάθηκαν στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου, κοντά στο σταθμό Λαυρίου. Αργότερα εγκαταστάθηκαν στον προσφυγικό συνοικισμό του Ταύρου, στα λεγόμενα Γερμανικά. Στην Αθήνα γράφτηκε στο Β΄ Γυμνάσιο Αθηνών από το οποίο και αποφοίτησε. Παρά την επιθυμία του να ασχοληθεί με την Φιλολογία, ακολούθησε την επιθυμία της οικογένειάς του να σπουδάσει Ιατρική. Για να ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών, καθώς οι γονείς πρόσφυγες δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν, γράφτηκε ταυτόχρονα με την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σχολή Γυμναστών, πράγμα το οποίο τότε ήταν επιτρεπτό. Έτσι, ως πρωτοετής φοιτητής της σχολής γυμναστών εργάστηκε σε ιδιωτικά δημοτικά σχολεία και αργότερα ως πτυχιούχος σε ιδιωτικά Λύκεια και Γυμνάσια (« Ανατολή», «Ελικώνας», «Ιόνιος Σχολή», Ηλιάδη, Φαλτάιτς), λύνοντας με αυτό τον τρόπο το οικονομικό πρόβλημα των σπουδών της Ιατρικής. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή το 1939 με Λίαν Καλώς, οπότε εγκατέλειψε το επάγγελμα του Γυμναστή. Ωστόσο, ως γυμναστής ίδρυσε στα Εξάρχεια τον Αθλητικό Σύλλογο «Αχιλλέας», φυτώριο αθλητών στίβου, χρημάτισε διευθυντής σωματικής αγωγής στη Χ.Α.Ν. Αθηνών και ασχολήθηκε ενεργά με τον προσκοπισμό ιδρύοντας και τρία συστήματα.
Από το 1940 αρχίζει την ιατρική του καριέρα στον Ταύρο. Υπηρέτησε την Ιατρική με πολλή επιτυχία και την φήμη του καλού γιατρού μέχρι το 1980.
Το 1946 παντρεύτηκε την Ελευθερία Μωραϊτοπούλου, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τη Μαρία-Κυριακή και την Έλλη-Αντωνίνη.
Λόγω της ιδανικής άσκησης του λειτουργήματος της ιατρικής, ο λαός του Ταύρου τον υποχρέωσε να ασχοληθεί με τα καθήκοντα του Δημάρχου Ταύρου. Γι αυτό υποχρεώθηκε να αναμειχθεί στην πολιτική, με αποτέλεσμα το 1952 να ονομαστεί και στη συνέχεια να εκλεγεί στις εκλογές του 1954 με συντριπτική πλειοψηφία Δήμαρχος Ταύρου.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Δημαρχία Ταύρου (1952-67, 1974-78, όπως φαίνεται από τα αρχεία Δήμου Ταύρου) με ενέργειές του διαμόρφωσε και έβαλε την περιοχή στο σχέδιο πόλης, εφτιαξε δρόμους, ίδρυσε σχολεία, Γυμνάσιο, Λύκειο, έχτισε σχολεία για τη μεταστέγαση των Δημοτικών που λειτουργούσαν σε παράγκες ή τρώγλες. Εγκατέστησε ύδρευση και αποχέτευση, δημιούργησε χώρους πρασίνου (κηπάρια- πάρκα) έδωσε οικόπεδα στις εκκλησίες και φρόντισε να χτιστούν ναοί, ίδρυσε το Γυμναστήριο Ταύρου και φρόντισε να δημιουργηθούν χώροι για καλαθοσφαίριση και παιδικές χαρές. Με προτάσεις του και μετά από έντονα διαβήματα, το Υπουργείο Δημοσίων Έργων προχώρησε στην οικοδόμηση πολυκατοικιών για τη μεταστέγαση των προσφύγων.
Μετά την αποχώρησή του από την πολιτική και την συνταξιοδότησή του από την Ιατρική, ασχολήθηκε με την επιθυμία της νιότης του και εξέδωσε πέντε ποιητικές συλλογές (Και επι γής ειρήνη, Όταν οι μνήμες, Ευλογημένη Μάνα, Αγάπη, Φλογέρα της ψυχής μου). Με αυτά τα έργα του έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Απεβίωσε στις 27 Οκτωβρίου 2006 στην Αθήνα.