Ικέτιδες (Ευριπίδη)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι «Ἱκέτιδες» είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης και διδάχτηκε (παίχτηκε) το 420 π.Χ..
Το έργο αποτελεί εγκώμιο των Αθηναίων και στιγματισμός των Θηβαίων που δεν επέτρεψαν τη ταφή των επτά στρατηγών που φονεύθηκαν εκεί. Παρά ταύτα οι μητέρες των πεσόντων στρατηγών μετά του Βασιλέως Αδράστου του Άργους με τη Βοήθεια του Θησέα καταφέρνουν να παραλάβουν και να μεταφέρουν τους νεκρούς στην Ελευσίνα όπου και τους έκαψαν. Ο μεν Άδραστος ορκίζεται αιώνια φιλία του Άργους προς την Αθήνα, η δε Ευάδνη, Βασίλισσα των Μυκηνών μέσα σε μια δραματική σκηνή ρίπτεται στη πυρά του καιγόμενου συζύγου της Καπανέα
| Ευριπίδης |  |
|
|---|---|---|
| Σωζόμενες Κωμωδίες: | Άλκηστις | Ανδρομάχη | Βάκχαι | Εκάβη | Ελένη | Ηλέκτρα | Ηρακλείδαι | Ηρακλής μαινόμενος | Ικέτιδες | Ιππόλυτος | Ιφιγένεια εν Αυλίδι | Ιφιγένεια εν Ταύροις | Ίων | Mήδεια | Ορέστης | Ρήσος | Τρωάδες | Φοίνισσαι | |
| Σωζόμενα σατυρικά δράματα: |
Κύκλωψ |
|
| Δείτε επίσης: | Αρχαίο ελληνικό θέατρο | Αρχαία ελληνική λογοτεχνία | Τραγωδία | Σατυρικό δράμα | Αισχύλος | Σοφοκλής | |
