Ηλέκτρα (μυθολογία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ηλέκτρα, σύμβολο ανά τους αιώνες της αγάπης προς τον πατέρα και της αντιζηλίας προς τη μητέρα, είναι πρωταγωνίστρια μυθολογικών αρχαίων ελληνικών παραδόσεων, θεατρικών και άλλων λογοτεχνικών έργων. Αναφέρεται επίσης και με το όνομα Λαοδίκη.

Κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, η Ηλέκτρα ανήκε στην καταραμένη οικογένεια των Ατρειδών. Μετά το φόνο του πατέρα της από τη γυναίκα του και τον εραστή της Αίγισθο, έμεινε στην ιστορία ως η εκδικήτρια και τιμωρός του φόνου καθώς και η ηθική αυτουργός της μητροκτονίας που επακολούθησε. Σε ό,τι αφορά τις λεπτομέρειες της πράξης, οι αρχαίοι έλληνες τραγικοί -αλλά και οι επίγονοί τους νεώτεροι συγγραφείς- μας δίνουν διαφορετικές εκδοχές του μύθου.

[Επεξεργασία] Λογοτεχνικά έργα που πραγματεύονται τον μύθο

Ενδεικτικός κατάλογος έργων που πραγματεύονται τον μύθο των Ατρειδών και πιο συγκεκριμένα, την εκδίκηση της Ηλέκτρας και του Ορέστη:

Ορέστεια (και πιο συγκεκριμένα Χοηφόροι) του Αισχύλου
Ηλέκτρα του Σοφοκλή (δε γνωρίζουμε ακριβή χρονολογία)
Ηλέκτρα του Ευριπίδη
Ηλέκτρα του Χόφμενσταλ
Ηλέκτρα του Ζιρωντού
Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα του Ο'Νηλ
Οι μύγες του Σαρτρ
Η Κλυταιμνήστρα ή το έγκλημα της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ
Ηλέκτρα ή πέφτουν οι μάσκες της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ
Κλυταιμνήστρα του Στάικου
Γράμμα στον Ορέστη του Καμπανέλλη
Ο Δείπνος του Καμπανέλλη
Σειρά ποιημάτων-μονολόγων του Ρίτσου που κυκλοφορησε με τίτλο "Τέταρτη διάσταση"