Ε (πόλη)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ε (γαλλ.: Eu) είναι το όνομα ιστορικής πόλης στη βόρεια Γαλλία, στις ανατολικότερες παραθαλάσσιες ακτές στο διαμέρισμα του Σεν Μαριτίμ, στην ανατολική πλευρά της περιφέρειας Υψηλής Νορμανδίας κοντά στα σύνορα με την Πικαρδία. Ο πληθυσμός της κυμαίνεται στις μέρες μας περίπου στους 8.000 - 8.500 κατοίκους. Έχει πύργο και πανεπιστήμιο αναγεννησιακής μορφής, ενώ πήρε το όνομά της από τον μικρό ποταμό Ο, γνωστό από τους μεσαιωνικούς χρόνους.
[Επεξεργασία] Ιστορικά γεγονότα
Η κομητεία του Ε δημιουργήθηκε το 996 από τον δούκα Ριχάρδο Α' της Νορμανδίας για τον νόθο γιο του Γοδεφρείδο, κόμη της Βριένης. Τον 12ο αιώνα ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος Α' ο Λεοντόκαρδος που είχε υπό την κατοχή του την Νορμανδία έκτισε την πόλη.
Η κομητεία αναδημιουργήθηκε (1352) από τον Καπέτο δούκα Ιωάννη του Αρτουά. Το 1430 η Ιωάννα της Λωρραίνης πέρασε από την πόλη και έμεινε μια νύχτα. Η πόλη παρέμενε ανεξάρτητη κομητεία ως το 1472 που κληρονομήθηκε από τον Ιωάννη, κόμη του Νέβερ, αφού ο θείος του, κόμης Κάρολος του Αρτουά του Ε' πέθανε άτεκνος. Σε τρία χρόνια ενσωματώθηκε (1477) στο Βουργουνδιακό δουκάτο του Καρόλου του Ισχυρού. Αργότερα σκοτώθηκε σε μάχη ενώ ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΑ' ανέλαβε εκστρατεία προκειμένου να ενσωματώσει στο Γαλλικό στέμμα τα εδάφη του Καρόλου, συμπεριλαμβανόμενου και του Ε.
Ο πύργος της πόλης καταστράφηκε το 1475 προκειμένου να αποτρέψει την κατάκτησή της από τους Άγγλους και ξαναοικοδομήθηκε τον 15ο αιώνα στο κέντρο της πόλης και ολοκληρώθηκε έναν αιώνα αργότερα. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας τον χρησιμοποιούσε ως θερινή κατοικία.