Ερρίκος Ε' της Αγγλίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ερρίκος Ε' της Αγγλίας (1387 - 1422, Μπουά) ήταν βασιλιάς της Αγγλίας (1413 - 1422), που θεωρείται ένας από τους πλέον πολεμοχαρείς βασιλείς του μεσαίωνα. Το 2002 καταγράφηκε ως 72ος ανάμεσα στους 100 διασημότερους Βρετανούς. Υπήρξε υιός και διάδοχος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Δ' και της Μαρίας του Μποχίν.
Ο πατέρας του εξορίστηκε το 1398, όταν ο Ερρίκος ήταν 12 ετών και συνόδευσε τον νέο βασιλιά Ριχάρδο στην εκστρατεία του στην Ιρλανδία. Την επόμενη χρονιά η επανάσταση των Λάνκαστερ επανέφερε τον πατέρα του στον θρόνο και επανήλθε από την Ιρλανδία. Κατά τη διάρκεια της στέψης του πατέρα του δημιούργησε τον Οίκο των Βάλες και πήρε τους τίτλους του δούκα του Λάνκαστερ και του δούκα της Κορνουάλης.
Συμμετείχε από την παιδική του ηλικία δυναμικά σε όλες τις μάχες, ενώ το 1403 τραυματίστηκε από βέλος. Μετά από επιμελή φροντίδα η ζωή του σώθηκε, και το γεγονός τον έκανε ανθεκτικότερο στις μάχες, χωρίς να υπολογίζει κανένα κίνδυνο. Η μαχητικότητά του, το θάρρος του στην μάχη του Αζινκούρ αποθανατίστηκε από τον Σαίξπηρ. Ο γάμος του με την κόρη του βασιλιά της Γαλλίας Κατερίνα του Βαλουά σήμανε και το τέλος ενός 80ετούς καταστροφικού πολέμου μεταξύ των δύο χωρών, ενώ παράλληλα ορίστηκε και ο πρώτος τους γιος διάδοχος του γαλλικού θρόνου. Ο πρόωρος θάνατος του Ερρίκου Ε' την εποχή που ο πρώτος τους γιος, μέλλων Ερρίκος ΣΤ' της Αγγλίας, ήταν νεογέννητο, έκανε τους Γάλλους να αμφισβητήσουν την διαδοχή φέρνοντας την συνέχιση του πολέμου με νέες μάχες.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Διακυβέρνηση
Από το 1408 λόγω της άσχημης υγείας του βασιλιά, ο νεαρός Ερρίκος άρχισε να παίρνει μέρος στις πολιτικές υποθέσεις. Οι θείοι του (1410) Ερρίκος και Τόμας Μποφώρ γιοί του Ιωάννη της Γάνδης, τον βοήθησαν σημαντικά στο έργο της διακυβέρνησης. Οι πολιτικές προτιμήσεις του νεαρού Ερρίκου ήταν διαμετρικά αντίθετες με αυτές του πατέρα του κάτι που εξόργισε τον βασιλιά και τον κήρυξε έκπτωτο από το συμβούλιο. Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του πατέρα και του γιου, ενώ οι αδελφοί Μποφώρ προσπαθούσαν να εξαναγκάσουν τον βασιλιά σε παραίτηση. Την ταραγμένη νεανική ζωή του Ερρίκου Ε' έχει αποθανατίσει σε έργο του ο Σαίξπηρ, που διαδέχθηκε τελικά τον πατέρα του Ερρίκο Δ' με τον θάνατο του (20/3/1413). Ως βασιλιάς ήθελε να εξαλείψει από την πρώτη στιγμή όλες τις εσωτερικές διαμάχες και να ανακηρυχθεί βασιλιάς ενός έθνους ισχυρού και ενωμένου. Γι' αυτό το λόγο επανέφερε στην εύνοια του τον μέλλοντα βασιλιά Ριχάρδο Β', τον νεαρό Μόρτιμερ και όλους τους άλλους ευγενείς που είχε αποπέμψει ο πατέρας του. Χρησιμοποιούσε την προσωπική του επιρροή προκειμένου να φέρει την ενότητα και να εξαλείψει όλες τις διαμάχες. Με εξαίρεση το κίνημα του Σαουθάμπτον (1415) του Ερρίκου βαρόνου του Σκρόπ (παππού του μέλλοντα βασιλιά Εδουάρδου Δ') δεν σημειώθηκε καμία άλλη ταραχή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του.
[Επεξεργασία] Ο θρίαμβος του Αζινκούρ
Οι πόλεμοι του κατά της Γαλλίας ήταν ένα σημαντικό καθήκον για τον ίδιο. Ως βασιλιάς εκστράτευσε για πρώτη φορά κατά της Γαλλίας κυριεύοντας το φρούριο του Χάρφλερ (Σεπτέμβριος 1415), η πολιορκία του φρουρίου προκάλεσε την εξάντληση του στρατού του. Στη συνέχεια ήταν έτοιμος να βαδίσει με τον στρατό του κατά της γαλλικής υπαίθρου με την πρόθεση να καταλάβει το Καλαί. Ήρθε αντιμέτωπος με τη γαλλική αντίσταση στο Αζινκούρ οπου ο εξαντλημένος στρατός του λογικά δέν είχε καμιά τύχη απέναντι στους Γάλλους ιππότες. Οι Γάλλοι είχαν πικρή πείρα απο τους Άγλλους τοξότες στις μάχες του Κρεσύ και του Πουατιέ βάζοντας δύο ομάδες του στρατού τους να καλύψει το μέτωπο στους τοξότες απέναντι στο κύριο τμήμα του Γαλλικού στρατού που θα πραγματοποιούσε την επίθεση στους Άγγλους. Αλλά οι Άγγλοι τοξότες παγίδεψαν τους Γάλλους πίσω απο τους θάμνους όπου δέν μπορούσαν να τους δούν και τους αποδεκάτισαν με τα βέλη τους. Ταυτόχρονα το έδαφος γεμάτο βάλτους δυσκόλεψε επικύνδινα τα πράγματα για τους βαριά οπλισμένους Γάλλους ιππείς πολλοί απο τους οποίους πνίγηκαν στον βούρκο, ενώ τους υπόλοιπους αποδεκάτισαν οι Άγγλοι που είχαν άλλον έναν περήφανο θρίαμβο στις (25 Οκτωβρίου 1415). Για άλλη μιά φορά απο την εποχή του Εδουάρδου μαύρου πρίγκηπα ήταν η τρίτη φορά μετά το Κρεσύ και το Πουατιέ οπου οι σαφώς ασθενέστεροι Άγγλοι συντρίβουν τους Γάλλους που υπερτερούν σε όλα τα επίπεδα, προπαντώς σε αριθμό και σε όπλα. Τα υπολείματα του Γαλλικού στρατού επιχείρησαν τότε να ανασυνταχτούν κατά των Άγγλων και ο Ερρίκος Ε' δίνει εντολή για την εκτέλεση των ιπποτών Γάλλων αιχμαλώτων. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ο Ερρίκος Ε' σπάει τον ιπποτικό κώδικα τιμής μεταξύ των αιχμαλώτων η διαφύλαξη της ζωής των οποίων ήταν ως τότε κάτι σάν ιερό χρέος για τους Άγγλους βασιλείς. Την ασυναίσθητη αυτή ενέργεια ο Άγγλος βασιλιάς την έκανε απο φόβο μή τυχόν και οι Γάλλοι αιχμάλωτοι ιππότες ενωθούν με το τμήμα του Γαλλικού στρατού που ανασυντάχθηκε.
[Επεξεργασία] Κατάληψη της Βόρειας Γαλλίας, ορίστηκε διάδοχος του Γαλλικού θρόνου
Στο ναυτικό τομέα έδιωξε από τις γαλλικές ακτές τους Γενοβέζους συμμάχους των Γάλλων, την ίδια εποχή που ο αυτοκράτορας Σιγισμόνδος (1420) πέτυχε τη σημαντική για τη Γαλλία Συνθήκη του Καντέρμπουρι, γεφυρώνοντας το σχίσμα μεταξύ των εκκλησιών. Δύο χρόνια μετά τον θρίαμβο του Αζινκούρ (1417) ο Ερρίκος Ε' προετοιμάστηκε για ισχυρότερη επίθεση. Ολόκληρη η βόρεια Νορμανδία κατακτήθηκε εύκολα και άρχισε να πολιορκεί το Ρουέν που βρισκόταν στον δρόμο του προς το Παρίσι. Χειρίστηκε με επιδέξιες διπλωματικές κινήσεις τις εμφύλιες διαμάχες μεταξύ των Γάλλων κατορθώνοντας να εξασθενήσουν σημαντικά οι δυνάμεις τους, κατέλαβε και το Ρουέν (Ιανουάριος 1419). Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου βρισκόταν έξω από το Παρίσι, αλλά οι ίντριγκες των Γάλλων οδήγησαν στην δολοφονία του Ιωάννη του ισχυρού από τους ακολούθους του δελφίνου Καρόλου στο Μοντερώ (Σεπτέμβριος 1419). Ο νέος δούκας Φίλιππος της Βουργουνδίας πολέμησε στο πλευρό του Ερρίκου. Μετά από έξι μήνες διαπραγματεύσεων ο Ερρίκος Ε' της Αγγλίας ορίστηκε διάδοχος του γαλλικού θρόνου, μετά το γάμο του με την Κατερίνα Βαλουά (2 Ιουνίου 1420), κόρη του βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου ΣΤ'. Στη συνέχεια κατέλαβε το κάστρο του Μοντερώ, το Μελάν και επέστρεψε στην Αγγλία. Επανήλθε σε νέες εκστρατείες (Ιούνιος 1421) καταλαμβάνοντας εύκολα το Ντρε, και στη συνέχεια το Μω, αλλά στις 31 Αυγούστου 1422 πέθανε ξαφνικά στο Μπουά, μάλλον από δυσεντέρεια. Ο μικρός γιος του Ερρίκος ΣΤ' της Αγγλίας, μόλις λίγων μηνών, δεν είχε στεφτεί ακόμα συμβασιλέας και η σύζυγος του Κατερίνα Βαλουά παντρεύτηκε έναν Άγγλο ευγενή, τον Όουεν Τυδώρ, παππού του μέλλοντα βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Ζ'. Ο πρόωρος θάνατος του απέτρεψε την κατοχή του Γαλλικού στέμματος απο την δυναστεία των Πλανταγενετών κάτι το οποίο θα ήταν σίγουρο άν ζούσε.
[Επεξεργασία] Πηγές
- Αγγλική Wikipedia
- This article incorporates text from the Encyclopædia Britannica Eleventh Edition, a publication now in the public domain.
- Christopher Allmand, Henry V (London, 1992)
- Henry V. The Practice of Kinship, edited by G.L. Harris (Oxford, 1985)
- P. Earle, The Life and times of Henry V (London, 1972)
- H.F. Hutchinson, Henry V. A Biography (London, 1967)
- Juliet Barker, Agincourt: Henry V and the Battle That Made England (London, 2005)
| Προηγούμενος: Ερρίκος Δ' |
Βασιλιάς της Αγγλίας 1413–1422 |
Επόμενος: Ερρίκος ΣΤ' |
