Επίσκοπος Αθηνών Νεόφυτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Νεόφυτος γεννήθηκε το 1762 στην Αθήνα, καταγόταν από σπουδαία αθηναϊκή οικογένεια του γένους Μεταξά και μετά από λαμπρές σπουδές χειροτονήθηκε διάκονος το 1792. Παρέμεινε για κάποιο διάστημα στην Κωνσταντινούπολη κοντά στο θείο του Μητροπολίτη Καισαρείας Γρηγόριο και αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα, όπου το 1803 χειροτονήθηκε στη Λιβαδειά επίσκοπος Ταλαντίου.

Εκεί ανέπτυξε αρχικά πατριωτική δράση εκ του αφανούς, που εκδηλώθηκε όμως με την έκρηξη της Επανάστασης. Ηγήθηκε της εξέγερσης της Αταλάντης και προσπάθησε να βοηθήσει τον αποκλεισμένο στην Αλαμάνα Αθανάσιο Διάκο. Ακαταπόνητος έσπευδε παντού σε Εθνοσυνελεύσεις και σε μάχες, εμψυχώνοντας και ενισχύοντας τους αγωνιζόμενους.

Το 1833 ενθρονίστηκε Μητροπολίτης Αθηνών και από του 1836 ισόβιος Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος από της αυτοανακηρύξεώς της ως Αυτοκέφαλης Εκκλησίας. Εργάσθηκε μετά ζήλου υπέρ της ανάπτυξης της Εκκλησίας της Ελλάδος και των θεσμών της, ερχόμενος αντιμέτωπος με τον Βασιλέα της Ελλάδος Όθωνα για την Εκκλησιαστική και Μοναστηριακή περιουσία.

Δημοσίευσε διάφορα συγγράμματα μεταξύ των οποίων την «Ορθόδοξον Ομολογία», το «Ιερογραφικό Απάνθισμα» και «Εγχειρίδιο των Επτά Μυστηρίων της Ανατολικής Εκκλησίας».

Πέθανε το 1861 σε ηλικία 99 ετών στην Αθήνα και κηδεύτηκε καθήμενος επί θρόνου.