Εδουάρδος Β' της Αγγλίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Εδουάρδος Β' της Αγγλίας (1284 - 1327), βασιλιάς της Αγγλίας και δούκας της Ακουιτανίας (1307 - 1327). Τέταρτος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Α' και της Ελεονώρας της Καστίλλης και ο πρώτος Άγγλος μονάρχης που ίδρυσε κολλέγια, τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Καίημπριτζ.
Έγινε διάδοχος του Αγγλικού θρόνου μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Αλφόνσου, και μεγάλωσε στην αυλή ενός δεσποτικού και αυταρχικού παρέα που προσέλαβε το 1298 για φίλο του γιού του τον ευγενή απο την Γασκονία Πέτρο Γκάβεστον. Σύντομα συνδέθηκαν τόσο στενά μεταξύ τους που ειπώθηκε οτι υπήρχε μεταξύ τους ομοφυλοφιλική σχέση, ενώ ο νεαρός Εδουάρδος ήταν έτοιμος να του παραχωρήσει βασιλικούς τίτλους. Εξοργισμένος ο συντηρητικός ηλικιωμένος βασιλιάς έδιωξε τον Γκάβεστον απο την αυλή παρά τις έντονες αντιρρήσεις του γιού του που όταν έγινε βασιλιάς (1307) τον επανέφερε.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Αντιδράσεις για την εύνοιά του στον εραστή του
Ήταν ο πρώτος Άγγλος μονάρχης που δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική και είχε κύρια ασχολία του τις αθλητικές δραστηριότητες. Επηρεασμένος έντονα απο την μακροχρόνια σκληρή αυταρχικότητα του πατέρα του είχε γίνει ένας άβουλος άνθρωπος, χωρίς καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Παντρεύτηκε το 1308 την Ισαβέλλα της Γαλλίας, κόρη του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Δ' και αδελφή τριών Γάλλων βασιλέων. Ο γάμος δέν αποδείχτηκε ευτυχής γιατί η Ισαβέλλα δέν ενδιαφέρθηκε καθόλου για τον άβουλο σύζυγό της ασχολούμενη συνεχώς με συνωμοσίες μαζί με τους εραστές της. Παρόλα αυτά θα καταφέρει να κάνει παιδιά μαζί της, ανάμεσα στα οποία και ο μελλοντικός κορυφαίος βασιλιάς Εδουάρδος Γ' της Αγγλίας.
Όταν ο Εδουάρδος ταξίδεψε στη Γαλλία προκειμένου να παντρευτεί την Ισαβέλλα άφησε τη χώρα στη διακυβέρνηση του φίλου του Πέτρου Γκάβεστον. Πολλοί ευγενείς, έντονα δυσαρεστημένοι μαζί του, απαίτησαν την εξορία του (1311), αλλά όταν ο Εδουάρδος επέστρεψε τον επόμενο χρόνο στην Αγγλία τον ανακάλεσε. Τελικά ο Γκάβεστον εκτελέστηκε απο τον ξάδελφο του βασιλιά Τόμας 2ο κόμη του Λάνκαστερ και τους συμμάχους του με τη δικιολογία οτι είχε αποβλακώσει τον βασιλιά εκτρέποντάς τον από τα καθήκοντά του. Εξοργισμένος απο τον φόνο ο Εδουάρδος αποφάσισε να πολεμήσει με πείσμα όλους όσους τον εχθρεύονταν.
Την εποχή εκείνη, στα 1314, ο Ροβέρτος Μπρους είχε ήδη ανακαταλάβει ολόκληρη τη Σκωτία, νικώντας τους Άγγλους στη μια μάχη μετά την άλλη ενώ σχεδίαζε να καταλάβει και την Ιρλανδία. Στο μεταξύ την ουσιαστική εξουσία στην Αγγλία μετά την επιβολή του στον Εδουάρδο είχε αναλάβει ο ξάδελφος και μεγάλος εχθρός του δούκας του Λάνκαστερ. Ο Αγγλικός στρατός γνώρισε συντριπτική ήττα το 1318, τη μεγαλύτερη απο την εποχή της κατάκτησης, και ο Μπρους ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Σκωτίας, κάτι που στοίχησε στον Λάνκαστερ την απώλεια όλων των προνομίων του. Έτσι οι νέοι εραστές του βασιλιά, πατέρας και γιός Ντεσπένσερ, ανέλαβαν την πραγματική εξουσία της χώρας.
[Επεξεργασία] Αντιδράσεις για την εύνοια στους Ντεσπένσερ
Μετά το θάνατο του Γκάβεστον, ο βασιλιάς πήρε υπο την εύνοιά του τον νέο εραστή του, ανιψιό του Ούγο Ντεσπένσερ τον νεώτερο. Αυτός και ο πατέρας του άρχισαν να απολαμβάνουν ειδικών προνομίων ενώ ζήτησε και την κομητεία του Γκλόστερ (1318). ο βασιλιάς άρχισε να παραβαίνει όλους τους νόμους προκειμένου να τον ευνοήσει, καταχρώμενος ακόμα και την περιουσία του λόρδου του Γκόουερ. Οι ευγενείς ξεσηκώθηκαν και ο κόμης του Λάνκαστερ και οι υπόλοιποι πίεσαν τον βασιλιά με ένοπλες απειλές αναγκάζοντάς τον να τους εξορίσει.
Μετά την εξορία των Ντεσπένσερ πολλοί ευγενείς της Αγγλίας προσπάθησαν κολακεύοντας τον βασιλιά να πάρουν την εύνοιά του, υπονομεύοντας τον κόμη του Λάνκαστερ και τους υπόλοιπους βαρόνους. Τον βοήθησαν να πάρει εκδίκηση και ο κόμης του Λάνκαστερ αποκεφαλίστηκε μπροστά στον βασιλιά. Στο Κοινοβούλιο της Υόρκης το 1322 κατάφερε να περιορίσει σημαντικά τα προνόμια των υπόλοιπων ευγενών.
Δημιουργήθηκε επεισόδιο με τον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο αφού ο Εδουάρδος αρνήθηκε να πληρώσει έναν συμφωνημένο φόρο και έστειλε την σύζυγό του στη Γαλλία προκειμένου να κάνει διαπραγματεύσεις με τον αδελφό της. Η Ισαβέλλα βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί όχι μόνο από τον σύζυγό της αλλά και απο τους μισητούς σε αυτήν Ντεσπένσερ. Στην συμφωνία που ακολούθησε αποφασίστηκε οτι είναι επιβεβλημένο να πληρώσει ο Εδουάρδος φόρο τιμής στον Κάρολο (1325).
Ο ίδιος κατάλαβε το παιχνίδι που έπαιξε η σύζυγος του σε βάρος του και έστειλε τον γιο του προκειμένου να πληρώσει. Τότε η Ισαβέλλα του δήλωσε οτι δέν επιστρέφει πίσω στην Αγγλία ούτε η ίδια ούτε ο γιός τους αν δεν εξοριστούν πρώτα οι Ντεσπένσερ. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου έφτασαν στην αυλή της Αγγλίας νέα για την σκευωρία μεταξύ του δυσαρεστημένου Άγγλου ευγενή Ρογήρου του Μόρτιμερ, κόμη του Μάρς, και της Ισαβέλλας που συγκέντρώνοντας στρατό ετοιμαζόντουσαν να επιτεθούν στην Αγγλία.
[Επεξεργασία] Ανατροπή του απο την Ισαβέλλα και τον Μόρτιμερ
Πραγματικά η επίθεση έγινε τον Σεπτέμβριο του επόμενου χρόνου (1326). Ο βασιλιάς και οι Ντεσπένσερ εγκαταλείφθηκαν απο το μεγαλύτερο μέρος του στρατού τους, και καθώς δεν είχαν καθόλου δυνάμεις να τους υπερασπιστούν συνελήφθησαν. Ο πατέρας Ντεσπένσερ κατηγορήθηκε ότι παρέβη πολλές φορές το νόμο προκειμένου να ευνοήσει το γιό του και ότι συνέβαλλε στον αποκεφαλισμό του κόμη του Λάνκαστερ, και αποκεφαλίστηκε. Ο Μόρτιμερ, που πήρε την απόλυτη εξουσία, εκτέλεσε όλους τους εχθρούς του και ο βασιλιάς Εδουάρδος Β' οδηγήθηκε αιχμάλωτος στον πύργο του Κέλινγουορθ.
Το δίλημμα του Μόρτιμερ και της Ισαβέλλας ήταν τί θα κάνουν με τον βασιλιά Εδουάρδο Β', αφού η εκδοχή της εκτέλεσης τους δημιουργούσε πολλά ερωτηματικά. Πίστευαν οτι πολλοί απο τους βαρώνους, άσχετα με την αμέλεια που έδειξε σαν βασιλιάς για τη χώρα, θα φοβηθούν τον Θεό και δεν θα συμφωνήσουν. Από την άλλη ο Εδουάρδος Β', περίλυπος και σε αιχμαλωσία, έβλεπε την άσχημη κατάσταση στην οποία είχαν φέρει την χώρα η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ. Τα εδάφη στη Σκωτία και τη Γασκονία είχαν χαθεί οριστικά, η οικονομία και οι κοινωνικές δομές του κράτους βρισκόντουσαν σε ολοκληρωτική κατάρρευση, οι βαρόνοι αλληλοσκοτώνονταν.
Ο Μόρτιμερ ζήτησε από το δήμαρχο του Λονδίνο Ριχάρδο του Μπεθούν να υπογράψει την οριστική έκπτωση του Εδουάρδου από τον τίτλο του βασιλιά και να οριστούν ο ίδιος και η Ισαβέλλα αντιβασιλείς για λογαριασμό του νεαρού διαδόχου βασιλιά Εδουάρδου Γ'. Η Ισαβέλλα νόμιζε οτι θα έχει τον γιό της Εδουάρδο πειθήνιο όργανό της αλλά σε λίγα χρόνια αυτή της η πεποίθηση διαψεύστηκε.
Σε λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι ο Εδουάρδος πέθανε στο κάστρο του Μπέρκλεϊ όπου είχε μεταφερθεί. Σχετικά με το θάνατό του κυκλοφόρησε η φήμη ότι δολοφονήθηκε με μια πυρακτωμένη ράβδο χαλκού που εισάχθηκε στον πρωκτό του, προκειμένου να φανεί ότι πέθανε από φυσικά αίτια αλλά και ως τιμωρία για την ομοφυλοφυλία του. Ανάμεσα στο λαό ακούστηκε ακόμα ότι ο βασιλιάς είχε πεθάνει απο ασφυξία λόγω στραγγαλισμού. Σήμερα υπάρχει επιπλέον η άποψη οτι ο Εδουάρδος δεν δολοφονήθηκε αλλά διέφυγε στην Ιταλία όπου έζησε περίπου έντεκα χρόνια ακόμη.
[Επεξεργασία] Κληρονόμοι
Με την σύζυγο του Ισαβέλλα της Γαλλίας παιδιά του ήταν :
[Επεξεργασία] Πηγές
- Αγγλική Wikipedia
- Blackley, F.D. Adam, the Bastard Son of Edward II, 1964.
- Doherty, Paul. Isabella and the Strange Death of Edward II. Constable and Robinson, 2003. *Mortimer, Ian. The Perfect King: The Life of Edward III Father of the English Nation. Jonathan Cape, 2006. Appendix 2: The fake death of Edward II; Appendix 3: A note on the later life of Edward II
- Weir, Alison, 'Isabella, She-Wolf of France', 2005, Jonathan Cape,
- Fryde, Natalie. The Tyranny and Fall of Edward II: 1321-1326
| Προηγούμενος: Εδουάρδος Α' |
Βασιλιάς της Αγγλίας 1307–1327 |
Επόμενος: Εδουάρδος Γ' |
| Προηγούμενος: Εδουάρδος Α' |
Δούκας της Ακουιτανίας 1307–1325 |
Επόμενος: Εδουάρδος Γ' |
