Δήλωση Συνεννόησης (1907)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η λεγόμενη Δήλωση Συνεννόησης (1907) ήταν μια διμερής συμφωνία, μορφής διακήρυξης, μεταξύ Ελλάδας και (Αλβανίας) Αλβανών που συντάχθηκε στις 22 Μαρτίου του 1907 με κύριο σκοπό αφενός τη σύσφιξη των εθνικών δεσμών Ελλήνων και Αλβανών και κατ΄ επέκταση την αναγνώριση δικαιωμάτων αμφοτέρων πλευρών.

Γεγονός πάντως ήταν πως ο πρόκριτος τότε Αλβανός μεγαλοϊδεάτης Ισμαήλ Κεμάλ, Μπέης της Βλιώρας ή Βλόρας (Αυλώνα), είχε εργασθεί με πολύ ζήλο υπέρ αυτής της σύμπραξης.

[Επεξεργασία] Κυριότερα σημεία

Τα κυριότερα σημεία αυτής της Δήλωσης είναι δύο:

Διακηρύσσεται ότι Έλληνες και Αλβανοί είναι αδελφοί και φίλοι χωρίς καμία διάκριση θρησκείας. Διατηρούν κοινό πρόγραμμα που αφορά στην εθνική διάπλαση κάθε φυλής μέσα στα ιστορικά όρια, διατηρουμένου του καθεστώτος και στη δημιουργία της ελεύθερης και αυτόνομης Αλβανικής Πατρίδας και της αποκατάστασης των αλύτρωτων Ελληνικών χωρών, εάν κάποτε το πολιτικό καθεστώς έμελλε να μεταβληθεί.
Έλληνες και Αλβανοί αποκρούουν την καταδυνάστευση και την απορρόφηση των λαών που συνοικούν. Διακηρύσσεται ότι η θρησκευτική ελευθερία, η πολιτική αυτονομία καθώς και αυτονομία όλων των κατοικούντων στη Χώρα τους λαών αποτελούν τις βάσεις του εθνικού προγράμματος και των ενδόμυχων πόθων τους.