Βυθός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο όρος βυθός ή πάτος χαρακτηρίζει την γήινη στερεή επιφάνεια στο κατώτερο μέρος της θάλασσας, λίμνης ή ποταμού. Συνηθέστερα αναφέρεται για την θάλασσα (sea bottom).
Το είδος του βυθού λαμβάνεται ιδιαίτερα υπ΄ όψη κατά την αγκυροβολία των πλοίων.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Διακρίσεις
- Ανάλογα με την μορφή του διακρίνεται σε "αμμώδη" (sand bottom) ή "βραχώδη" (rocky bottom).
- Γεωλογικά μπορεί να διακριθεί σε "ανώτερο βυθό" και "κατώτερο βυθό".
Επίσης άλλες διακρίσεις του βυθού είναι
- α) Κατά την ποιότητά του (σύνθεση) σε: "τραχύ" (βραχώδης), "στερεό" (συμπαγής) και "μαλακό" (άμμο και λάσπη),
- β) Κατά την δυνατότητα παρατήρησή του σε "εμφανή" ή "φανερό" και σε "αφανή",
- γ) Κατά την διαμόρφωσή του σε "ομαλό" (επίπεδο), "ίσιο" (οριζόντιο και ομαλό), "επικλινή" , "κρεμαστό" (απότομης αύξησης, π.χ. κρεμαστά νερά),καθώς και
- δ) Από τα αποθέματα που τον καλύπτουν που χαρακτηρίζονται σε "παράκτια", "χερσογενή" και "πελασγικά" και είναι σε "αμμώδη" (άμμος), "φυκώδη" (φύκια και τραγάνες), "βορβορώδη" (βουρκάδα), "πυλώδη" (λάσπη), "ψηφώδη" (βοτσαλωτός), "πετρώδη", "χαλικώδη" (τρόχαλα), "σπογγοβριθή" (σφουγγαρότοπος), "κοραλλιώδη" και "αργιλώδη".
- ε) Επίσης άλλες επίσημες ονομασίες διάκρισης βυθού και που σπάνια όμως χρησιμοποιούνται είναι σε: "ρικνώδη" (στέρεος κν. πατητός), "απόξυρο" (υφίσταται ο όρος χωρίς να έχει επεξηγηθεί ακόμη, πιθανολογείται ο βυθός που παρουσιάζει εξογκώσεις πλακών), καθώς και εκ του είδους του υπεδάφους του σε: "υπόπηλο", "υπόψηφο", "ύφαμμο" και "υπόπετρο".
- στ) Στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό χρησιμοποιούνται ειδικότερα οι όροι, για την αγκυροβολία των πλοίων,: "επίβολο" (όταν οι άγκυρες δεν ξεσέρνουν), "δυσεπίβολο" (όταν οι άγκυρες ξεσέρνουν δεν ξεσέρνουν) και "ανεπίβολο" (όταν η αγκυροβολία είναι τελείως επισφαλής, οι άγκυρες δεν πιάνουν, πιθανώς λόγω ύπαρξης πλακών).
Όλες οι παραπάνω διακρίσεις βυθών περιλαμβάνονται στους ναυτικούς χάρτες και σε Πλοηγούς παράλληλα με σχετικούς χρωματισμούς που συνέχεια συμπληρώνονται. Δεν θα είναι τελικά αδόκιμο να αποκαλούνται αυτοί οι χάρτες και βυθολιθολογικοί χάρτες
[Επεξεργασία] Μεγαλύτερα βάθη
Βυθοί με το μεγαλύτερο βάθος θαλάσσης είναι του Ειρηνικού 10.870 m. (ΒΔ. της Ιαπωνίας, στη λεγόμενη Τάφρο των Μαριαννών), του Ατλαντικού 9.214 m (Β. του Πόρτο Ρίκο) και του Ινδικού Ωκεανού 7.000 m (Ν. της Ιάβας). Το βαθύτερο σημείο στη Μεσόγειο Θάλασσα βρίσκεται στα 35 περίπου μίλια ΝΔ. από το Ακρωτήριο Ταίναρο, στα διεθνή ύδατα, το γνωστό ως Φρέαρ των Οινουσσών (δηλαδή της συστάδας Σαπιέντζες).
Το φημολογούμενο ότι στη Σαντορίνη δεν είναι γνωστό το βάθος δεν ευσταθεί αφού μετά τον σεισμό τον Οκτώβριο του 1925 γενόμενες βυθομετρήσεις μέσα στη καλδέρα της νήσου βρέθηκε το μεγαλύτερο βάθος να είναι 388 m. βόρεια της νησίδας "Καμένη".
[Επεξεργασία] Σημειώσεις
- Η εξέταση του είδους του βυθού ονομάζεται βυθοσκόπηση.
- Η μέτρηση του βυθού ονομάζεται βυθομέτρηση που γίνεται με ειδικά όργανα, τα καλούμενα βυθόμετρα.
