Αρήτη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία η Αρήτη ήταν βασίλισσα των Φαιάκων, κατά τον Όμηρο σύζυγος του βασιλιά Αλκινόου, ενώ κατά τον Ησίοδο αδελφή του. Στην ομηρική Οδύσσεια (η 66 κ.ε.) η Αρήτη περιγράφεται ως γυναίκα ευγενική και αξιότιμη, μια αρχόντισσα που την τιμά, την ακούει και τη σέβεται ο άντρας της, τα παιδιά της και ο λαός της. Ο καλός της λόγος επιδρά ευεργετικά στις αποφάσεις του βασιλιά Αλκινόου και η παρουσία της στις συζητήσεις για θέματα του κράτους και του λαού διαλύει τις διαφορές και τις αντιμαχίες, οδηγώντας σε ευτυχείς λύσεις.

Ο Οδυσσέας είχε την τύχη να κερδίσει την εύνοιά της κατά την παραμονή του στο νησί των Φαιάκων, τη Σχερία. Η Αρήτη συμβούλευσε τον Αλκίνοο να πράξει ό,τι χρειαζόταν ώστε να ξαναδεί ο φιλοξενούμενός τους την πατρίδα και το σπιτικό του. Η επιρροή της Αρήτης δείχνει την υψηλή κοινωνική θέση της γυναίκας στην ομηρική εποχή, σε σχέση με τους μετέπειτα αιώνες.

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά (4, 1013 κ.ε.) διηγείται ότι η Αρήτη μεσολάβησε ανάμεσα στους Αργοναύτες και στους άρχοντες της Κολχίδας. Αυτή πάντρεψε τον Ιάσονα και τη Μήδεια, δίνοντας ως γαμήλιο δώρο στο ζεύγος 12 σκλάβες.