Άλφα και Ωμέγα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ελληνική κοινή έκφραση Άλφα και Ωμέγα σημαίνει "αρχή και τέλος", ακριβώς από τη θέη των γραμμάτων αυτών στο κλασσικό (ιόνικό) ελληνικό αλφάβητο. Επίσης η παράθεση των γραμμάτων Α - Ω αποτελεί θρησκευτικό συμβολισμό, (από θρησκευτική ρήση), με την αυτήν ακριβώς σημασία.

Στη Παλαιά Διαθήκη ο Προφήτης Ησαΐας άκουσε το Θεό λέγοντάς του: "Είμαι ο πρώτος και ο έσχατος. Δεν υπάρχει Θεός άλλος εκτός εμού". Στην αρχή της "Αποκάλυψης" του Ιωάννη (Ι,δ) υπάρχει η φράση: "Είμαι το άλφα και το ωμέγα, η αρχή και το τέλος'", λέγει επίσης ο Κύριος "ο ών και ο ήν και ο εσόμενος" (= αυτός που υπάρχει, που υπήρχε και που θα υπάρχει). Παρόμοια επίσης φράση επαναλαμβάνεται και σε άλλα εδάφια αυτού του βιβλίου δίνοντας επιπρόσθετα την έννοια του απέραντου. Κατόπιν αυτών το Άλφα και το Ωμέγα λαμβάνεται είτε ως έννοια του άπειρου ως προς τη διάρκεια, δηλαδή του αιώνιου, είτε ως ιδέα της ενότητας του Θεού.

Συνέπεια των παραπάνω είναι τα γράμματα Α και Ω να χρησιμοποιούνται εν σειρά ως θρησκευτικό σύμβολο του Χριστιανισμού από τους πρώτους αιώνες. Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν τα γράμματα αυτά σε συνδυασμό του Χ σταυροειδώς αποδίδοντας έτσι την αιωνιότητα της πίστεως στον Χριστό. Στα διάφορα μουσεία υπάρχουν πολλές τέτοιες απεικονήσεις καθώς και ιδιαιτερα σε σαρκοφάγους.

Ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός αναφέρει επίσης την ίδια φράση στον Εθνικό Ύμνο στην ακόλουθη στροφή:

Αυτός λέγει, αφουγκρασθήτε,

εγώ είμαι Άλφα, Ωμέγα εγώ,

Πέστε, που θε να κρυφθήτε,

όλοι εσεις, αν οργιστώ;