Άλιοθ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Άλιοθ | |
|---|---|
 Άλιοθ (ε Μεγάλης Άρκτου) |
|
| Αστερισμός: | Μεγάλη Άρκτος |
| Συντεταγμένες (εποχή 2000.0): |
α = 12h:54m:02s , δ = +55°.57′.35″ |
| Φαινόμενο μέγεθος: | 1,76 |
| Φασματικός τύπος: | A0p |
| Απόσταση από τη Γη: | 81 έτη φωτός |
Με το όνομα Άλιοθ ονόμαζαν οι Άραβες τον αστέρα ε (έψιλον του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου ο οποίος κατά τους αρχαίους Έλληνες ουρανογράφους (Ίππαρχο και Πτολεμαίο) προσδιοριζόταν ως «ο μετά την έκφυσιν πρώτος των επί της ουράς τριών αστέρων» (της Μ. Άρκτου). Είναι ένας φωτεινός αστέρας, ο φωτεινότερος του μεγάλου αυτού αστερισμού.
Το παραδιοσιακό όνομα Άλιοθ προέρχεται από την αραβική λέξη alyat, που σημαίνει «(χονδρή) ουρά προβάτου». Ιστορικά, τον αστέρα χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί στη ναυσιπλοΐα.
Το φάσμα του αστέρα είναι ιδιόμορφο (το «p» στον φασματικό τύπο), όμοιο με το χαρακτηριστικό φάσμα των μεταβλητών τύπου α2 CVn: Το ισχυρό μαγνητικό πεδίο του αστέρα διαχωρίζει τα διάφορα χημικά στοιχεία, και επειδή ο μαγνητικός άξονας διαφέρει από τον άξονα περιστροφής (κατά σχεδόν 90° στον συγκεκριμένο αστέρα), οι φασματικές γραμμές τους παρεμβάλλονται διαδοχικά στο φως που φθάνει ως εμάς με περίοδο 5,1 ημέρες. Ξεχωρίζουν οι φασματικές γραμμές του χρωμίου.
