Άβαντες
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι Άβαντες ήταν ένας προϊστορικός ελληνικός λαός που κυριαρχούσε στην Εύβοια, που τότε ήταν γνωστή ως "Αβαντίδα". Σύμφωνα με τους μύθους, προέρχονταν από την Φωκίδα της Θράκης και πρόγονός τους ήταν η νύμφη Άβα, η οποία αφού ενώθηκε με τον Ποσειδώνα, γέννησε τον Εργίσκο, προπάτορα τους γένους τους.
Στην αρχή εγκαταστάθηκαν στις εκβολές του ποταμού Ασωπού. Επειδή όμως όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος οι Άβαντες ήταν ένας φιλοπόλεμος λαός επεκτάθηκαν στο νησί και κατοικούσαν κυρίως γύρω από την Ερέτρια και την Χαλκίδα. Ήταν γνωστοί στον αρχαίο κόσμο επειδή ξύριζαν το μπροστινό μέρος του κεφαλιού και άφηναν αλογοουρά στο πίσω μέρος, ενώ η πολεμική τους ικανότητα ήταν ευρέως αναγνωρισμένη.
Περίπου την 2η π.χ. χιλιετία επεκτάθηκαν στην Αττική, την Ιωνία και σε μερικά νησιά του Αιγαίου. Τα ίχνη τους χάνονται την περίοδο του Τρωικού Πολέμου (περ. 1210 π.χ.) μερικοί επιστήμονες όμως υποστηρίζουν ότι μετοίκησαν εκείνη την εποχή στην Θεσπρωτία χωρίς να μπορεί να αποδειχτεί αδιαμφισβήτητα.
Αναφέρονται από τον Όμηρο, τον Παυσανία, τον Στράβωνα και άλλους.
