Тэрмадынамiка

З Вікіпедыя.

Тэрмадынаміка – навука аб найбольш агульных якасцях макраскапічных аб’ектаў (тэрмадынамічных сістэм), якія знаходзяцца ў стане тэрмадынамічнай раўнавагі, а таксама аб працэсах пераходу паміж гатымі станамі, якія адпавядаюць пераўтварэнням (пераўтварэнню) формаў руху матэрыі.

Тэрмадынаміку падзяляюць на агульную, тэхнічную, хімічную, тэрмадынаміку патоку і інш.

Тэрмадынаміка грунтуецца на двух зыходных палажэннях і трох пачатках (законах) тэрмадынамікі, якія атрыманы на аснове абагульнення доследа чалавецтва і доказаў не маюць.

Класічная тэрмадынаміка карыстаецца фенаменалагічным метадам даследвання, які не разглядае пабудову даследуемага рэчыва на мікраскапічным узроўні, а высвятляе сувязь паміж макраскапічнымі велічынамі (гэтакімі, як ціск, тэмпература і г.д.). Таму высновы, якія атрыманы пры дапамозе гэтага метада, не залежаць ад іншых тэорый.