Зубр

З Вікіпедыя.

Зубр (лац.: Bison bonasus), еўрапейскі від з роду бізонаў атраду парнакапытных, рэдкая жывёла, якая знаходзіцца ў стане аднаўлення папуляцый.

[правіць] Асаблівасці біялогіі

Зубр — самае цяжкае і буйное з наземных млекакормячых на еўрапейскім кантыненце і апошні прадстаўнік дзікіх быкоў. Даўжыня цела - звыш да 3,5 м, вышыня ў карку - да 2 м, маса дасягае 1,2 т. Пярэдняя частка тулава масіўная за кошт гарба, галава адносна невялікая з парай серпападобных рагоў. Самкі драбнейшыя за самцоў. Поўсць у зубра адносна кароткая, зімой вельмі густая, бурая; на карку, шыі, падбародку доўгая, утварае грыву і бараду. У маладых цялят поўсць з чырвоным адценнем.

Палавой спеласці зубры дасягаюць у 3-4 гады. Самка нараджае пераважна 1 цяля. Жыве зубр 25-30 гадоў.

[правіць] Колькасць і рассяленне

Вынішчаны інтэнсіўным паляваннем чалавека зубр на пачатку ХХ ст. захаваўся ў Белавежскай пушчы і на Каўказе, але знік і ў гэтых мясцінах. Апошні зубр на волі быў забіты ў Польшчы у 1921. У заапарках шэрагу краін захавалася 56 жывёл.

Узнаўленне зубра праводзілася ў спецыяльных гадавальніках у Белавежскай пушчы, заапарках Еўропы, на Каўказе і інш.

Сёння выселеныя па спецыяльных праграмах з заапаркаў на прыроду папуляцыі зубра водзяцца ў Беларусі, Польшчы, Прыбалтыцы і на Каўказе. У 1997 ў Беларусі налічвалася 386 зубраў, з іх 280 у Белавежскай пушчы.

У прыродзе зубры трымаюцца статкамі на чале з самкай. Жывуць у лісцевых і мяшаных лясах. У вясенне-летні перыяд зубры трымаюцца ў мясцінах з разнатраўем, увосень часта канцэнтруюцца ў дубровах. Зімой зубры кормяцца парасткамі і карой дрэў, трымаюцца паблізу спецыяльных падкормачных пляцовак.