Гародня, фартыфікацыя
З Вікіпедыя.
Гародня або ізбіца: драўляна-земляная канструкцыя, частка фартыфікацыйнага збудавання. Звычайна складалася з асобнага, замкнутага зрубу, найчасцей напоўненага грунтам. Часам унутраны аб'ём гародні мог займацца па памяшканні рознага прызначэння.
Тарас: тое самае што гародня, але зрубы не паасобныя, а суцэльныя ўздоўж, і падзеленыя папярэчнымі сценкамі на каморы.
Звычайны элемент абарончых збудаванняў на беларускіх землях ранняга Сярэднявечча. Гароднямі ці тарасамі злучаліся між сабой вежы і брамныя ўмацаванні. На слабых, асабліва насыпных, грунтах перавагу ў умацаваннях аддавалі гародням, якія не былі такімі адчувальнымі да асядання.
Літ.:
- Макееў. Старажытнаруская фартыфікацыя...
- Якаўлеў.Гісторыя крэпасцяў...
- Піваварчык. Гарадзішчы...
