Motî:prandjler
Èn årtike di Wikipedia.
prandjler (codjowaedje) [v.s.c.]
1. si rpoizer a nonne, tot djåzant do bisteu k' aléve pasterer ezès bwès. Les vatches prandjlèt. F. se reposer.
2. fé prandjire, tot cåzant d' ene djin. F. dormir, faire la sieste.
3. prinde si tins, esse londjin tot-z ovrant, si rpoizer dipus k' i n' fåt cwand on boute. I n' fåt nén k' on prandjlêye (ramexhné pa Carlies & Bal). I s' fåt dispaitchî et n' nén prandjler insi po fé ci ovraedje la. F. traîner.
| prandjlaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si rzultat) pol viebe "prandjler". F. sieste, lenteur.
| prandjleu, prandjleuse u prandjelresse [o.f.n.] li ci (cene) ki prandjlêye (ki trinne) a l'ovraedje. Amon Mato-Piron, on n' inme nén co tant les prandjleus, da. On dit eto: caroteu. F. traînard, retardataire.
| prandjlåd, e [addj.] ki n' va nén rade, ki s' leye viker. Si t' vous esse prandjlåd, ni prind nén ene feme k' est pus bele ki twè. F. peinard(e), tranquille.
Parintêye :
