Pius XI

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Pius XI, asıl adı Ambrogio Damiano Achille Ratti (31 Mayıs 1857 - 10 Şubat 1939), 1922-1939 arasında papa.

1879'da papaz olduktan sonra Vatikan Kütüphanesi'nde araştırmacı, paleograf ve yönetici olarak çalıştı.1921'de Papa XV. Benedictus tarafından Milano başpiskoposluğuna ve kardinalliğe getirildi.6 Şubat 1922'de papa seçildi.Kısa süre sonra Benito Mussolini İtalya'da iktidara geldi.11 Şubat 1929'da bağımsız Vatikan kent devletinin varlığına izin veren Laterano Antlaşması imzalandı.Bunun karşılığında papalık da İtalya Krallığı'nın kuruluşunu da tanıdı, dünyadaki askeri ve diplomatik antlaşmazlıklarda yansız kalacağını ilan etti.Pius bundan sonra, papaların dış politikaya, egemen bir devletin başı olarak değil, kilisenin başı olarak müdahale edebileceğini kabul etti.Öte yandan bir konkordatoyla İtalya'da din adamlarının evlenebilmelerine izin verildi;buna karşılık Katolik öğrenciler için din eğitimi zorunlu kılındı ve Katoliklik İtalya'nın tek dini kabul edildi.

Pius bu dönemde çağdaş siyasi gerçekleri ve kilisenin çıkarlarını çok iyi değerlendirerek başarılı sonuçlar elde etti.Kardinal Gasparri (1922-1930) ve Kardinal Pacelli (1930-1939) gibi yardımcılarının katkısıyla Letonya (1922), Polonya (1925), Romanya ve Litvanya (1927), Prusya (1929), Avusturya ve Almanya (1933) gibi ülkelerle Katolikliği güçlendiren konkordatolar imzaladı.Ama II. Dünya Savaşı bu anlaşmaların çoğunu yürürlükten kaldıracaktı.Pius Alman Katoliklerinin karşılaştığı güçlükleri hafifletebilmek amacıyla 1933'te kurulan Nazi hükümetiyle kısa süreli bir anlaşma yaptı.1933-1936 arasında Nazi yönetimini hedef alan pek çok protesto kaleme aldı.Nazilerin ırkçı uygulamalarının 1938'de İtalya'ya sıçraması üzerine faşist rejime karşı tutumunu önemli ölçüde değiştirdi.

Pius, Papalık Hıristiyan Arkeolojisi Enstitüsü (1925) ve Papalık Bilim Akademisi (1936) gibi yükseköğretim kurumları ve araştırma merkezleri oluşturdu.İşçi sınıfına yönelik Katolik Eylem örgütünü destekledi.Denizaşırı misyonlara eski papalara göre çok daha fazla önem verdi; onun papalığı döneminde misyonerlerin sayısı iki katına çıktı.1926'da ilk Çinli piskoposları kutsadı.Tarihçileri ve ayin uzmanlarını Doğu Hıristiyanlığını incelemeye yöneltti.Doğu Kilisesi yasalarının düzene sokulması işini başlattı.1930'da Güney Hindistan'daki Malankara Katoliklerinin Roma'yla birleşmesini sağladı.