Mikrofinans
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Mikrofinans, kalkınma politikalarının bir aracı olarak ortaya çıkmıştır. Söz konusu olan, çok düşük faizli küçük ölçekli bir bireysel kredi türüdür. Kredi limiti 1000 Amerikan Doları ($)'ı geçmez. Bu sistem ilk olarak 1976 yılında Muhammed Yunus tarafından Bangladeş'te uygulamaya başlanmış, programdan olumlu sonuçlar alınmıştır. Bunun üzerine aynı ülkede tamamen mikro-kredi programına dönük çalışan Grameen Bankası kurulmuş, uygulama daha da yaygınlaşmıştır. 1995'te Dünya Bankası, Yoksullara Yardım için Danışma Grubu (CGAP) adı altında bir kurum kurmuştur. Hedefi 200 Milyon $'lık bir bütçeyi mikrokredi bağlamında mobilize etmekti. 2005 yılı, BM tarafından Mikrokredi Yılı ilan edilmiştir.
Tipik mikrofinans müşterileri, resmi finans kuruluşlarına erişim olanağı bulunmayan düşük gelirli kişilerdir. Yoksullara Yardım için Danışma Grubu istatistik verileri, mikrokredinin en çok Tayland, Bolivya, birçok Afrika ülkesi gibi genelde üçüncü Dünya ülkelerinde kullanıldığını göstermektedir. Üretim açısından zayıf ülkelerin çoğunda kişi başına düşen yıllık GSMH 365 $'a kadar düşebilmektedir.
Mikrofinans müşterileri, genellikle kendi evinde çalışan serbest meslek sahibi girişimcilerdir. Kırsal alan ve bölgelerde, genellikle küçük çiftçiler ve küçük esnaflık gibi düşük gelir getiren faaliyetlerle iştigal eden kişilerdir. Kentsel alan ve bölgelerde ise, mikrofinans faaliyetleri daha çeşitlidir ve dükkan sahipleri, hizmet sağlayıcılar, zanaatçılar, seyyar satıcılar, vb. gibi grupları kapsar.
Yılda ortalama 800 Euro (€)'ya muhtaç 500 Milyon kişi, finans hizmeti veren kurumlara erişimden yoksundur. Bu rakamlara göre dünyada 400 Milyar €'luk bir ihtiyaç söz konusudur. Mikrofinanstan yararlanan insan sayısı 1997 senesinde 7,6'dan 2001 senesinde 26.8 Milyona yükselmiştir. Bunların %80'i, güçlenen konumlarıyla ekonomik kararlar alma ve kendi yaşamları hakkında bizzat kontrol sahibi olma şansına erişen kadınlardan oluşuyordu. Mikrokredi dağıtımı sonucu artık daha fazla aile çocukları için yiyecek, eğitim ve temel tıbbi ihtiyaçlara erişim imkanı bulmuştur. Günümüzde 10.000 Mikro Kredi Kurum ve programı, pazar ihtiyacını sadece %4 oranında giderebiliyor (2001 Dünya Bankası İstatistikleri).
Genel olarak; mikrofinans, sonuçları açısından bakıldığında, yeni, büyük ve küresel bir sektör olması yönüyle ilginçtir. Finans kapitalin açıkça çözüm niteliği taşımaya aday olan bu görüngüsünde sermayenin kendini hangi ılımlı koşullarla üretim ilişkilerine dahil olmayan alt sınıflara sunduğu görülebilir. İnsanlar bu kredilerle farklı yaşam standartlarına ulaşmışlardır. Bu açılardan bakıldığında mikrofinans hem küreselleşmenin doğurduğu bir ihtiyaç, hem de küreselleşmeyle sonuçlanan bir kredi türüdür.
