Kaynak teli
Vikipedi, özgür ansiklopedi
İki metalin birbiriyle kaynak yöntemiyle ergitilerek birleştirilmesi için kullanılan tele kaynak teli denir. Havayla teması kesmesi ve arkı sağlaması için ilave olarak CO2 veya karışım gaz kullanılır. Buna gazaltı kaynak yöntemi ile kaynak denir. Kaynak elektrodu 1907 - 1914 döneminde İsveç'li Oscar Kjellberg tarafından bulunmuştur. Bir tel çubuk etrafına karbonat ve silikatlardan oluşmuş bir tabaka kaplamış ve bunu kurutmuştur. Daha sonra elektrik akım üretecinden elde ettiği elektrik arkı ile kaynak yapmıştır. Bu pratik buluş, bugünde kullanılmakta olan kaynak elektrod çubuğunun en temel şeklidir. Literatürde Örtülü Kaynak Elektrodu olarak belirtilir. Metallerin çeşidine göre kullanılacak elektrodlar da farklılık gösterir. Kol saatleri, gözlük, otomobil, köprü, yatak, gemi, tank, füze, uzay aracı gibi pekçok nesne, kaynak yöntemleriyle imal edilmiş parçalardan oluşur.
Gazaltı kaynak yönteminde, genellikle 1 - 5 - 15 - 50 - 60 - 250 kg lık makaralara veya bidonlara sarılan ve SG1, SG2, SG3 diye anılan kaynak teli kullanılır. Alümiyum ve paslanmaz kaynak teli de birçok çeşidiyle vardır. Kaynak teli ile imalat süreklilik içerdiği için daha verimlidir. Kaynak elektrodunda ise her 35 ve 45 cm de bir elektrod değiştirmek gerekir. Ayrıca her elektrodda pense ucunda kalan 5 cm kadar kaynak elektrodu kullanılmadan atılmak zorunda kalınır. Kaynak telinde ise genellikle 15 kg lık makaralar kullanıldığı için bu olumsuzluk yoktur.
Ayrıca kaynak teli kullanmak için gazaltı kaynak makinası kullanmak gerekir. Bu makinalarda akım üreteci ile birlikte tel sürme motoru ve telin kılavuzlandığı bir torçda bulunur.
