ระเบียงคด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ระเบียงคดที่วัดสุทัศนเทพวรารามราชวรมหาวิหาร

ระเบียงคด (ภาษาอังกฤษ: Cloister) คือส่วนหนึ่งของสถาปัตยกรรมทางศาสนาซึ่งมักจะเป็นซุ้มล้อมรอบลาน

เนื้อหา

1 ระเบียงคดในสถาปัตยกรรมไทย
2 ระเบียงคดในสถาปัตยกรรมตะวันตก
3 ข้อมูลเพิ่มเติม
4 สมุดภาพ

[แก้] ระเบียงคดในสถาปัตยกรรมไทย

ระเบียงคด คือส่วนหนึ่งวัดในสถาปัตยกรรมไทย โดยเฉพาะวัดที่มีขนาดใหญ่ทื่อาจจะเป็นที่ตั้งพระพุทธรูปรอบระเบียง หรือมีจิตรกรรมฝาผนัง

[แก้] ระเบียงคดในสถาปัตยกรรมตะวันตก

ระเบียงคดที่
มหาวิหารกลอสเตอร์

ระเบียงคด มาจากภาษาละติน “claustrum” เป็นส่วนหนึ่งของสถาปัตยกรรม ของ มหาวิหาร สำนักสงฆ์ และแอบบี มักจะเป็นระเบียงสี่ด้านรอบลานกลาง เพื่อใช้เป็นหลบฝนแต่มีอากาศถ่ายเทได้เพราะเป็นสิ่งก่อสร้างที่กึ่งเปิด การที่วัดมีระเบียงคดมักจะเป็นเครื่องหมายว่าเป็นสำนักสงฆ์ หรือเคยเป็นสำนักสงฆ์มาก่อน ระเบียงมักจะสร้างติดกับตัวมหาวิหารทางด้านใต้เพราะเป็นด้านที่ได้รับแสงอาทิตย์มากกว่าจึงอุ่นกว่า

ในยุคกลางระเบียงคดจะใช้เป็นที่สวดมนต์ วิปัสนา เรียนหนังสือ คัดหนังสือ หรือกิจธุระอย่างอื่นเช่นซักล้างเช่นระเบียงคดที่มหาวิหารกลอสเตอร์ที่มีรางน้ำยาว

ระเบียงคดที่ยาวที่สุดในโลกอยู่ที่เซอร์โทซา ดิ ปาดัวทางใต้ของประเทศอิตาลี ซึ่งมีเนี้อที่ทั้งหมด 12000 ตารางเมตร