ซี-130 เฮอร์คิวลิส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เครื่องบินลำเลียงซี-130 (Lockheed C-130 Hercules) เป็นเครื่องบินลำเลียงใช้เครื่องยนต์เทอร์โบใบพัด 4 เครื่องยนต์ ได้ถูกใช้งานอย่างแพร่หลายและยาวนานที่สุด เครื่องเฮอร์คิวลิส บินครั้งแรกเมื่อ 23 สิงหาคม ค.ศ. 1954 เริ่มประจำการใน กองทัพอากาศสหรัฐฯ เมื่อ ปี ค.ศ.1954 เฮอร์คิดลิสได้รับการพัฒนาตลอดมา และใช้กันในหลายประเทศ^[1]

ในปี ค.ศ. 1968 เฮอร์คิวลิส ได้เริ่มเข้าสู่การบินพาณิชย์ โดยกำหนดสัญลักษณ์ใหม่สำหรับรุ่นใช้งานทางพลเรือนเป็น ล็อกฮีดแอล 100 เฮอร์คิวลิส ซึ่งมีลำตัวยาวกว่าเฮอร์คิวลิสทางการทหาร และต่อมาได้มีการพัฒนาเฮอร์คิวลิส เป็นเครื่องบินลำเลียงชั้นสูง ชื่อรุ่นว่า แอ็ดวานซ์ เฮอร์คิวลิส ^[1]

ในประเทศไทย ซี-130 เป็นเครื่องบินของกองทัพอากาศให้บริการสำหรับขนส่งข้าราชการของหน่วยงานรัฐ ที่ต้องไปราชการหรือปฏิบัติภารกิจตามหัวเมืองต่าง ๆ เช่น ลงตรวจพื้นที่ที่ได้รับภัยพิบัติธรรมชาติ ไปจัดประชุมครม.สัญจร ฯลฯ มีชื่อเรียกอย่างติดตลกในหมู่นักข่าวว่า "เครื่องบินขนหมู"

เนื้อหา 1 ซี-130เจ ซูเปอร์เฮอร์คิวลิส 1.1 เครื่องยนต์ 1.2 การปฏิบัติการ 1.3 รายละเอียด ซี-130เจ 2 รายละเอียด ล็อกฮีด ซี-130 เฮอร์คิวลิส (รุ่นเดิม) 3 อ้างอิง

[แก้] ซี-130เจ ซูเปอร์เฮอร์คิวลิส

เป็นรุ่นที่ได้รับการพัฒนามาจาก ซี-130 โดยมีการออกแบบเน้นลดการบำรุงรักษา ทำให้ลดค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษา และมีสมรรถนะสูงขึ้นกว่ารุ่นเดิมโดยเปรียบเทียบได้ดังนี้

• เพดานบินเดินทางต่อเนื่องได้สูงกว่า 25%
• ใช้เวลาบินไต่ระดับน้อยกว่า 50%
• ความเร็วสูงสุดเพิ่มขึ้น 12%
• ระยะทางบินเพิ่มขึ้น 50% โดยบรรทุกของหนักเพิ่มขึ้น 50%
• เครื่องยนต์ประหยัดน้ำมันเพิ่มขึ้น 17%
• ลดความต้องการชั่วโมงการทำงานในการซ่อมบำรุงต่อชั่วโมงบินลง 68%

[แก้] เครื่องยนต์

ใช้เครื่องยนต์เออี 2100 ดี3 ของ โรลส์-รอยซ์ อัลอิสัน 4 เครื่องทำให้แรงขับมากขึ้น 24% และประหยัดเชื้อเพลิงได้ 17% และได้ใบพัด 6 กลีบทำด้วยวัสดุคอมโพสิตซึ่งเบาลง เครื่องยนต์ทั้งหมดควบคุมการทำงานโดยระบบควบคุมอิเล็กทรอนิกส์ดิจิตอล FADEC โดยระบบขับเคลื่อนใหม่นี้ลดเสียงและการสั้นสะเทือนระหว่างปฏิบัติการ

[แก้] การปฏิบัติการ

ซี-130เจ สามารถบินข้ามมหาสมุทรและปฏิบัติการบินต่อไปในแผ่นดินโดยไม่ต้องเติมเชื้อเพลิง ฐานสกีทำให้ซี-130เจ สามารถลงบนพื้นหิมะหรือน้ำแข็งได้ และยังสามารถปฏิบัติการในการจู่โจม ลาดตระเวณตรวจการณ์ทางทะล การแจ้งเตือนภัยล่วงหน้า การขนส่งทางการแพทย์ และเติมเชื้อเพลิงกลางอากาศ

[แก้] รายละเอียด ซี-130เจ

• น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 74,390 กิโลกรัม
• น้ำหนักบรรทุกสูงสุด 21,690 กิโลกรัม
• ความเร็วเดินทางต่อเนื่องสูงสุด 600 กิโลเมตร/ชั่วโมง
• ระยะทางวิ่งขึ้นจากรันเวย์ 700 เมตร
• ระยะทางร่อนลงรันเวย์ 430 เมตร
• ระยะทางบินเมื่อบรรทุกหนัก 35,000 ปอนด์ 5,245 กิโลเมตร

^[2]

[แก้] รายละเอียด ล็อกฮีด ซี-130 เฮอร์คิวลิส (รุ่นเดิม)

• ผู้สร้าง : บริษัทล็อกฮีด-จอร์เจีย(สหรัฐอเมริกา)
• ประเภท : ลำเลียงพิสัยปานกลาง-ไกล เจ้าหน้าที่ 4 นาย บรรทุกทหารพร้อมอาวุธ 92 นาย หรือพลร่มพร้อมอาวุธ 64 นาย หรือ เปลพยาบาล 73 เปล
• เครื่องยนต์ : เทอร์โบใบพัด อัลลิสัน ที 56-เอ 9 เอ ให้กำลังเครื่องละ 4,050 แรงม้า 4 เครื่อง
• กางปีก : 40.41 เมตร
• ยาว : 29.78 เมตร
• สูง : 11.66 เมตร
• พื้นที่ปีก : 162.12 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า : 33,063 กิโลกรัม
• น้ำหนักบรรทุกสูงสุด : 19,872 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขึ้นปกติ : 70,310 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด : 79,380 กิโลกรัม
• อัตราเร็วเดินทางขั้นสูง : 592 กิโลเมตร/ชั่วโมง
• อัตราเร็วเดินทางประหยัด : 542 กิโลเมตร/ชั่วโมง
• เพดานบินใช้งาน : 10,060 เมตร
• ระยะทางวิ่งขึ้น พัน 15 เมตร : 1543 เมตร
• ระยะทางร่อนลง จาก 15 เมตร : 741 เมตร
• พิสัยบิน : 4,002 กิโลเมตร

^[1]

[แก้] อ้างอิง

1. ^ ^{1.0 1.1 1.2} อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979 ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
2. ^ สมรภูมิ,นสพ รายสัปดาห์,กรุงเทพ,สิงหาคม 2547,ISSN 0857-0094,หน้า 55

ซี-130 เฮอร์คิวลิส เป็นบทความเกี่ยวกับ ทหาร การทหาร หรืออาวุธ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ซี-130 เฮอร์คิวลิส ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ