Sardanapal
From Wikipedia
Sardanapal (latinski Sardanapalus) je je, prema antičkim izvorima, bio posljednji vladar Asirskog Carstva.
Prvi spomen Sardanapala datira oko pola milenijuma iza propasti Asirije, a nalazi se u historijskom djelu Diodora. Ono se, pak, poziva na danas izgubljene fragmente knjige Persica Ktesije s Knida iz 5. vijeka pne., a čiji je autor navodno imao uvid u službene, autentične perzijske historijske spise.
U Diodorovom djelu je Sardanapal opisan kao najmoćniji i najbogatiji vladar Bliskog Istoka, ali i ličnost koja je toliko uvjerena u svoju moć, da se potpuno odala užicima, i to onim "najizopačenijim", te potpuno zanemarila vladarske poslove upravljanja državom. Suočeni s lijenim, "ženskastim" i izopačenim vladarom, njegovi su babilonski podanici podigli ustanak te ga opsjeli u asirskoj prijestolnici Ninivi. Suočen s padom svog grada, Sardanapal je zapovijedio da mu se pobiju sve sluge i priležnice, uništi sve njegovo blago, a potom zapali palača u kojoj je izgorio. Tako je na dramatičan način nestalo moćno Asirsko Carstvo koje je vijekovima bilo dominiralo Bliskim Istokom.
Antički, a i kasniji historičari su Sardanapala poistovjetili s Asurbanipalom, posljednjim velikim asirskim kraljem. Njegova je sudbina poslužila kao model na osnovu koga su na Zapadu stvoreni stvoreni negativni stereotipovi koji se vezuju uz Orijent - hedonizam, dekadencija, razvrat i despotizam.
Sardanapal je izazvao posebno zanimanje kod romantičara. Tako je Lord Byron od njega načinio protagonista istoimene tragedije, a ti su motivi kasnije znamenitom francuskom slikaru Eugeneu Delacroixu poslužile kao motiv za znamenitu sliku Sardanapalova smrt.
Historijski podaci dobiveni arheološkim istraživanjem i dešifriranjem klinopisa u 19. vijeku, pak, ukazuju da Sardanapal - ako je postojao - definitivno nije bio Asurbanipal. Historijska ličnost koja najviše odgovara tom opisu jest njegov stariji brat Šamaš-šuma-ukin, koji se kao vazalni kralj Babilona 652. pne. pobunio protiv Asurbanipala i godine 648. pne. prilikom završetka opsade skončao zapalivši vlastitu palaču kako njegovom bratu ne bi pala u ruke.
[uredi - уреди] Eksterni linkovi
- The text of the Diodorus passage ((en))
- Text of Byron's Sardanapalus ((en))
- Another text of the play ((en))
