Azilijanska industrija

From Wikipedia

Azilijan ili Azilijanska je naziv koji su arheolozi dali industriji čiji tragovi datiraju s kraja paleolita i ranog mezolita u sjevernoj Španiji i južnoj Francuskoj.

Ona vjerojatno datira u periodu Allerødske oscilacije od oko prije 10.000 godina te slijedi magdalenijsku kulturu. Arheolozi smatraju da Azilijan predstavlja posljednji hropac Magdalenija, s obzirom da je toplija klima dovela do promjene ljudskog ponašanja u regiji. Topljenje ledenog pokrova je prouzročilo smanjenje izvora hrane i vjerojatno osiromašilo prethodno dobro uhranjene magdalenijske proizvođače. Kao rezultat, azilijanska oruđa i umjetnost su mnogo grublji i manje raskošni od svojih prethodnika iz ledenog doba - ili jednostavno drukčiji.

Dijagnostički artefakti kulture uključuju azilijanske oštrice (mikroliti s zaobljenim retuširanom pozadinom), grube harpune od ravnih kostiju i oblutke s apstraktnim ukrasima. Potonji su bili pronađeni u rijeci Arise na nalazištu tipičnom za kulturu, u Mas d'Azilu u francuskim Pirinejima [1]. 145 artefakata je pronađeno na švicarskom nalazištu Birsmatten-Eremitage. U usporedbi s kasnijim Magdelanijem, broj mikrolita se povećao.

Azilijanska industrija je koegzistirala zajedno sa sličnim ranim mezolitskim kulturama Evrope kao što su Tjongerijan u Sjevernoj i Swiderijan u Sjeveroistočnoj Evropi te koju je pratila Sauveterrijanska u južnoj Francuskoj i Švicarskoj, te Tardenoisijanska u Sjevernoj Francuskoj, te maglemosijanska u Danskoj i Velikoj Britaniji. Ertebølle kultura Sjeverne Evrope već pripada kasnom mezolitu, koje karakteriziraju veliki trapezoidni kremenovi.