Zespół pałacowo-parkowy w Krowiarkach
Z Wikipedii
Pałac w Krowiarkach - powstał w 1826 roku na miejscu poprzedniego drewnianego pałacu, który pochodził z XVII wieku, a wzniósł go Ernest Joachim Strachwitz. W latach 1852-77 nastąpiła przebudowa pałacu oraz powstał park. Pałac ma m.in. skrzydło o charakterze secesyjnym, w którym można doszukać się stylów: neorenesansowego i neobarokowego, trójosiową część frontową pałacu, która zwieńczona jest czteroboczną wieżą z bogato dekorowanym ośmiobocznym hełmem.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W 1678 roku w wiosce Krowiarki został wzniesiony zamek z drewna, którego właścicielem była rodzina Beess. W 1690 roku zamek przejął Leopold Paczyński. Od 1800 roku właścicielem drewnianego zamku został Graf Strachwitz.
W 1826 roku Ernest Joachim Strachwitz na miejscu poprzedniego drewnianego pałacu wzniósł nowy, tym razem murowany. W latach 1852-77 dokonał kolejnej przebudowy zamku oraz powstał park okalający pałac. Mikołaj Strachwitz wznowił budowlę w 1846 roku w stylu neogotyckim. W 1842 roku Karol Strachwitz sprzedał wieś rodzinie Gaszynów, Hansowi II von Gaszyn.
15 maja 1856 roku Hugo II Henckel von Donnersmarck poślubił Wandę von Gaschin, a pałac od tej chwili stał się własnością rodu Henckel von Donnersmarck. W 1892 roku pożar trawi północną, drewnianą część pałacu, która zostaje odbudowana i rozszerzone w 1898 roku w stylu secesyjnym. Od 1911 roku zamieszkiwał tutaj Edgar 1. Graf von Henckel-Gaschin, a od 1939 był on własnością Hansa 2. Grafa von Henckel-Gaschin, który w marcu 1945 roku uciekł na rowerze przed wojskami Armii Czerwonej.
Przetrwał on wojnę w stanie nienaruszonym. Była tutaj Szkoła Aktywu Politycznego, a od 1947 roku Państwowy dom Dziecka i przedszkole. Od 1963 roku pałac przejął Szpital Rehabilitacyjno-Ortopedyczny. W 1970 roku szpital opuścił pałac wraz z jego cennym wyposażeniem i rozpoczął się okres niszczenia.Po prywatyzacji w latach dziewięćdziesiątych nowy właściciel nie przeprowadził remontu ani nie zabezpieczył obiektu.W 2007 roku pałac został sprzedany spółce z kapitałem luksemburskim.Nowy właściciel przeprowadza obecnie remont obiektu.
[edytuj] Pałac
Powierzchnia pałacu wynosi około 4 000 metrów kwadratowych Starsza część pałacu zbudowana została w stylu neorenesansowym i neobarokowym, która została tylko otynkowana na czerwono, aby czarować swoim wyglądem, natomiast nowa, całkowicie murowana w stylu secesyjnym. Starsza część zbudowana na planie prostokąta z ryzalitami na osiach, od frontu ryzalit wydatny, od strony parku ryzalit zamknięty trójbocznie, ma jedno piętro, natomiast nowa dwa.
W narożnikach południowo-wschodnim i północno-zachodnim znajdują się kwadratowe wieże, które mają hełmy namiotowe, natomiast w pozostałych można dostrzec wieżyczki cylindryczne zwieńczone hełmami stożkowymi. Wieże czworoboczne podzielone są przez gzymsy konsolkowe, a w górnej części wieży znajdują się półkoliste okna.
Ryzalit frontowy wieńczy szczyt ze spływami i niszami, a nad nim znajduje się najwyższa neobarokowa wieża. Czworoboczna wieża, której hełm przechodzi w ośmiobok ma dwie latarnie.
Dach jest mansardowy z lukarnami, który pokrywa w części starszej eternit, a nowszej blacha, natomiast hełmy wież są podbite łupkiem. Szczyty, które mają spływy zwieńczone są naczółkami o linii falistej.
W wieży czworobocznej znajduje się bogato dekorowany wykusz, który ma dwa okna rozdzielone kolumną, dach siodłowy, wybrzuszony, pokryty blachą w rybią łuskę, który wieńczy dekoracyjny grzebień.
Pałac ma w podziemiach 30 piwnic, które tworzą swoisty labirynt, natomiast na parterze i piętrach znajduje się 115 sal, z których najbardziej znane to: brunatna sala, mauretańska, biała, bajkowa, które były bogato zdobione malowidłami, pozłacanymi malowidłami i rzeźbami.
[edytuj] Park
Park w stylu angielskim założono w XVII wieku, a gruntownie przekształcono w latach 1852-77, do którego doprowadzili Karolina Sumin-Sumińska, z domu Leszczyc i Karol Strachwitza rozpościera się na przestrzeni 17,5 hektara. Do dzisiaj zachowano układ przestrzenny z osią widokową i polanami, a w drzewostanie można znaleźć wiele gatunków egzotycznych.
[edytuj] Mauzoleum
Mauzoleum usytuowane jest w południowo-wschodnim narożniku parku. Ta neoklasyczna, murowana i potynkowana budowla powstała około 1870 roku na planie krzyża.
Ściany mauzoleum podzielone są pilastrami, a dwa wejścia mają portyk czterokolumnowy, który dźwiga belkowanie oraz trójkątny fronton. Budowla nakryta jest kopułą, która podbita jest blachą.
[edytuj] Pochowani
- Ellinor Henckel von Donnersmarck (ur. 1 lutego 1864 - zm. 24 września 1884)
- Hugo II Henckel von Donnersmarck (ur. 31 lipca 1832 - zm. 2 kwietnia 1908)
- Wanda von Gaschin (ur. 7 grudnia 1837 - 30 września 1908)
- Hugo III Henckel von Donnersmarck (ur. 19 lutego 1857 - zm. 11 czerwca 1923)
- Sara Henckel von Donnersmarck (ur. 3 lipca 1858 - zm 4 maja 1934)
- Karoline Windisch-Grätz (ur. 16 stycznia 1871 - zm. 14 września 1937)
- Edgar Henckel von Donnersmarck (ur. 17 lipca 1859 - zm. 14 maja 1939)
[edytuj] Stajnia i wozownia
Na terenie kompleksu pałacowego zachowały się wozownia i stajnia, które położone są w kształcie litery L.
Budowle są murowane, częściowo potynkowane, mają tylko parter. Wozownia ma podcienie arkadowe o łuku segmentowym. Całość pokrywa dwuspadowy dach z facjatkami, wozownia pokryta papą, a stajnia dachówką.
