Wzgórze Doroty
Z Wikipedii
Wzgórze Doroty (pot. Dorotka) - wzniesienie o wysokości 382 m, położone jest na terenie będzińskiej dzielnicy Grodziec. W mowie potocznej znane są też inne nazwy nadawane temu wzgórzu: "Złota Góra", "Zagłębiowska Jasna Góra", Zagłębiowski Olimp", Wzgórze Tabor" oraz wzgórze Przemienienia Pańskiego. dzielnicy Grodziec. Jest jednym z obszarów chronionego krajobrazu w województwie śląskim. Na wzgórze Doroty prowadzą dwa szlaki turystyczne, jeden do kościoła a drugi do źródełka i kapliczki (źródełko w kapliczce). W latach przed II wojną światową licznie wędrowali tu harcerze zagłębiowscy, a w ruinach kościoła składali przyrzeczenie harcerskie. Historia tego miejsca sięga czasów kultury łużyckiej (XIV-III w. p.n.e.), kiedy to na wzgórzu znajdowała się osada mieszkalna i pogańskie miejsce kultu. Ze wzgórzem wiąże się w zasadzie prehistoria Grodźca. Wzniesienie jest częściowo zabudowane, zwłaszcza od strony południowo-zachodniej (od strony cementowni).
Spis treści |
[edytuj] Historia kościoła Św. Doroty
Historia do roku 1865 Miejscowość Grodziec znana już w XII wieku . Jako Parafia wymieniana jest w 1301 roku w oraz wykazie świętopietrza z 1325 roku . Obok głównego kościoła św Katarzyny znajduje się kościół św Doroty , wybudowany na najwyższej górze Zagłębia Dąbrowskiego . Wybudowano go w 1635 roku przez księdza Wojciecha Lipnickiego z funduszu swej krewnej Doroty Kątskiej - ksieni klasztoru sióstr norbertanek w Krakowie na Zwierzyńcu . W tym czasie kościół parafialny uległ zniszczeniu przez pożar . Przez prawie 100 lat nabożeństwa odprawiano w kościele św Doroty .
[edytuj] Grodzisko
Według legend dotyczących początków miejscowości, na wzgórzu Dorota istniało grodzisko. W czasach pogańskich miało być siedzibą jakiegoś władcy panującego nad krainą leżącą pomiędzy Przemszą a Brynicą. Pośrodku grodziska miała stać świątynia, gdzie znajdowały się białe kapłanki pod opieką starca, kapłana. Tutaj zbierała się cała starszyzna na narady, tutaj gromadził się lud na doroczne uroczystości i tu szukał schronienia ze swym dobytkiem, gdy zagrażał najazd wroga. w razie niebezpieczeństwa palono w sąsiedztwie grodziska stos, na znak trwogi. Grodzisko, prehistoryczne miejsce obronne, ubezpieczone było wysokim wałem, usypane z ziemi i otoczone głęboką fosą, być może z rzeki Przemszy lub Brynicy. Według zapisu w kronice gminy Grodziec z 1934 r., można spostrzec ślady wału ziemnego, otaczającego plac w formie owalnej. Plac w stosunku do wału jest kotliną - szerszą w zachodniej stronie, węższą we wschodniej. Konfiguracja wałów wskazywałaby, że są to ślady legendarnego grodziska. Grodzisko było swego rodzaju strażnicą nad całą okolicą pokrytą gęstymi borami i lasem. Strzegła ona jedynej wówczas drogi, jaką stanowiły nurty zasobnej niegdyś w wodę Przemszy. Wykopaliska znalezione u stóp wzgórza, potwierdzają tą hipotezę.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Układ urbanistyczny Będzina • Zamek Piastowski • Mury miejskie • Kościół św. Trójcy • Kościół św. Tomasza • Zespół parkowo-pałacowy Mieroszewskich • Grodzisko na wzgórzu Dorotka • Kościół św. Katarzyny • Kościół św. Doroty • Zespół parkowo-pałacowy Ciechanowskich • Cmentarz żydowski na Górze Zamkowej • Budynek Banku Śląskiego • Gmach dawnego Starostwa Powiatowego • Zespół zabudowy byłej Cementowni Grodziec • Zespół zabudowy byłej Kopalni Węgla Kamiennego Grodziec • Kompleksy zabudowy robotniczej w dzielnicy Grodziec
