Wody artezyjskie
Z Wikipedii
1. Warstwa wodonośna
2. Warstwa nieprzepuszczalna
3. Obszar zasilania
4. Studnia artezyjska
5. Poziom równowagi hydrostatycznej (linia ciśnień piezometrycznych)
6. Studnia subartezyjska
7. Źródło artezyjskie
Wody wgłębne - wody podziemne (zwane też artezyjskimi) występujące w warstwach wodonośnych pod skałami nieprzepuszczalnymi, pod ciśnieniem hydrostatycznym. Odpowiednie warunki do wytworzenia ciśnienia hydrostatycznego występują najczęściej na obszarach o nieckowatym układzie warstw skalnych. Od wód gruntowych odróżnia je istnienie warstwy nieprzepuszczalnej w stropie. Dzięki tej izolacji są mniej zanieczyszczone. Zasadnicza różnica pomiędzy wodami wgłębnymi i głębinowymi polega na istnieniu w przypadku tych pierwszych stref zasilania, przez które woda opadowa infiltruje w głąb i zasila głębiej położone horyzonty.
Wody wgłębne często niepoprawnie nazywane bywają artezyjskimi. Nazwa "artezyjskie" pochodzi od krainy geograficznej Artois (Francja). Odwiert w nadległych warstwach skalnych powoduje podniesienie słupa wody ponad powierzchnię ziemi (wypływ na powierzchnię). Wody o niższym ciśnieniu hydrostatycznym, w przypadku których słup wody w odwiercie nie sięga powierzchni ziemi to wody subartezyjskie. W rzeczywistości powinniśmy mówić jedynie o studni artezyjskiej lub subartezyjskiej (patrz rysunek) a nie o wodach takiego typu, ponieważ nie różnią się one żadnymi właściwościami.
Najbardziej znane wystąpienia wód "artezyjskich" występuje w Australii - Wielki Basen Artezyjski.
Wody wgłębne stanowią obecnie zbiornik podziemny o największym znaczeniu gospodarczym. Na wielu obszarach Polski środkowej i północnej wody wgłębne tworzą kilka zbiorników jeden pod drugim. Jest to możliwe dzięki naprzemianległemu ułożeniu utworów polodowcowych. Wodonoścem jest tu piasek, skały nieprzepuszczalne tworzą natomiast gliny zwałowe. Tworzą się wtedy poziomy wód: naglinowe, podglinowe i międzymorenowe.
