Wechtar

Z Wikipedii

Wechtar lub Wechtari (ur. ?, zm. 678) - Longobard z Vicenzy, który był księciem Friuli w latach ok. 666 – 678. Przejął kontrolę nad Friulią na rozkaz króla Grimoalda w następstwie buntu Lupusa i Arnefrita oraz inwazji Awarów. Według Pawła Diakona był łagodnym i sprawiedliwym władcą.

Po spacyfikowaniu regionu przez Grimoalda, Wechtar został wyznaczony na księcia. Wkrótce potem udał się do Pawii i podczas jego nieobecności Słowianie, wcześniejsi sojusznicy Arnefrita, najechali księstwo. Zamierzali zdobyć Forum Julii (współczesne Cividale) i rozłożyli się obozem w Boksas, którego lokalizacja pozostaje niepewna. Niektórzy wskazują na Purgessimus^[1], inni na Prosascus niedaleko źródeł Natisone (Natisio), a jeszcze inni na Borgo Bressana^[2], a ostatecznie w pobliżu Brischis tuż za miastem^[3]. Paweł relacjonuje, że Wechtar dopiero co wrócił z Pawii, w czasie gdy usłyszał o ich obozowisku i pomaszerował przeciwko nim z dwudziestu pięciu mężczyznami. Na moście na Natisone^[4], Wechtar spotkał ich i, według Pawła, pokonał z marszu^[5]. Historyczna dokładność relacji Pawła jest poddawana w wątpliwość, ze względu na podane przez niego nieprawdopodobne liczby.

Następcą Wechtara został Landar.

Przypisy

↑ Bethmann.
↑ Waitz.
↑ Musoni, pp 187 – 188.
↑ Prawdopodobnie w San Pietro dei Schiavi (Waitz) lub w San Quirino (Musoni, p 191). Również prawdopodobne jest Purgessimus, jeśli to było miejsce słowiańskiego obozowiska
↑ Dwie anegdoty wiążą się z tą wyprawą. Jedna związana z obraźliwym żartem Słowian, że dwadzieścia sześć osób, które wyszły im naprzeciw, to musiał być patriarcha Akwilei ze swym klerem. Druga związana z łysiną Wechtara, którą odsłonił przez zdjęcie hełmu, żeby wzbudzić strach i ucieczkę jego wrogów.

[edytuj] Źródła

Paweł Diakon, Historia Langobardorum.
Francesco Musoni, Atti del Congresso in Cividale, 1899.
Georg Waitz, Pauli Historia Langobardorum. Monumenta Germaniae Historica Scriptores Rerum Langobardicarum.
Ludwig Bethmann, Paulus Diakonus Leben, Paulus Diakonus Schriften i Die Geschichtschreibung der Langobarden. Archiv der Gesellschaft fur altere deutsche Geschichtkunde. Vol. 10. Hannover, 1849.