Watson Washburn

Z Wikipedii

Watson McLean Washburn (ur. 13 czerwca 1894 w Nowym Jorku, zm. 2 grudnia 1973 w Nowym Jorku) - tenisista amerykański, specjalista gry podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.

Jako student Harvardu sięgnął w 1913 po mistrzostwo międzyuczelniane USA w deblu w parze z Joe Armstrongiem. W 1914 po raz pierwszy znalazł się w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego (w latach 1914-1922 figurował w dziesiątce tej klasyfikacji siedmiokrotnie, najwyżej w 1921 - nr 5). W 1915 zdobył mistrzostwo USA w hali w parze z Gusem Touchardem. Służył wojskowo w czasie I wojny światowej, dochodząc do stopnia kapitana.

Największe sukcesy odniósł w parze z Richardem N. Williamsem. Amerykanie zaliczyli trzy finały wielkoszlemowe (Wimbledon 1924, porażka z Frankiem Hunterem i Vincent Richardsem w pięciu setach oraz dwukrotnie w mistrzostwach USA - w 1921, porażka z Billem Tildenem i Vinnie Richardsem, 1923, porażka z Tildenem i Brianem Nortonem). W obu tych turniejach Washburn startował również w grze pojedynczej. Bilans jego występów singlowych na Wimbledonie wyniósł 7 zwycięstw i 4 porażki, na mistrzostwach USA 38 zwycięstw i 24 porażki.

Również z Williamsem grał w swoim jedynym występie reprezentacyjnym w Pucharze Davisa. W finale tych rozgrywek w 1921 Washburn i Williams pokonali w deblu Japończyków Zenzo Shimizu i Ichiya Kumagae 6:2, 7:5, 4:6, 7:5, dokładając jeden punkt do czterech zdobytych w grze pojedynczej przez Tildena i Johnstona. Według współczesnych przepisów Washburn doczekałby się prawdopodobnie znacznie większej liczby występów - w latach 20. obowiązywała jednak zasada challenge round, dzięki której zdobywca Pucharu Davisa miał zagwarantowany udział w kolejnym finale, a tym samym grał jedynie jedno spotkanie w roku. W latach 1920-1926 Amerykanie pozostawali niepokonani w tych rozgrywkach.

Washburn był zawodnikiem praworęcznym. Kontynuował występy w gronie weteranów, zdobywając m.in. mistrzostwa USA w kategorii powyżej 45 lat zarówno w singlu (1940), jak i deblu (1940, 1942, 1944). Był również działaczem amerykańskiej federacji Unites States Tennis Association. W 1965 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.

Źródła: