Walijczycy
Z Wikipedii
| Walijczycy (Welsh, Cymry) | |
| Liczebność ogółem | 4,5-5 milionów |
| Regiony zamieszkania | Walia, Anglia, Szkocja, USA, Kanada, Australia, Nowa Zelandia, Argentyna |
| Język | język angielski, język walijski |
| Religie | kongregacjonalizm, prezbiterianizm, ateizm |
| Pokrewne grupy etniczne | Irlandczycy, Szkoci |
Walijczycy (ang.: Welsh (people), wal.: Cymry) - naród celtycki zamieszkujący głównie Walię (2,6 mln), Anglię i USA (1,7 mln).
Początki narodu walijskiego związane są z wyodrębnieniem języka walijskiego w VII w. oraz ustaleniem granicy między celtycką Walią (Cymru) i anglosaską Mercją (tzw. Offa's Dyke) w VIII w. Od XII w. nasiliła się kolonizacja angielska w Walii, a w 1301 bezpośrednio podporządkowano ją Anglii. W 1533-1542 zakazano oficjalnego używania języka walijskiego, jednak reformacja przyczyniła się do rozwoju tego języka (walijskie tłumaczenie Biblii w 1588). Nowe protestanckie ruchy religijne w XVIII w. (głównie metodyzm) były kolejnym źródłem odrodzenia języka. Dopiero uprzemysłowienie południowej Walii w XIX w. zapoczątkowało proces szybkiego wypierania języka walijskiego przez angielski oraz zanik ludowej kultury. Obecnie po wiekach angielskiej dominacji odradza się kultura oraz tożsamość narodowa: w 1997 nadano Walii autonomię i utworzono parlament Walii. Renesans przeżywa również język ojczysty walijski: mówi nim 20,5% ludności, głównie w zachodniej i północnej Walii.
