Wacław Karłowicz

Z Wikipedii

ks. Wacław Karłowicz

Data i miejsce urodzenia	15 września 1907 Łaś
Data i miejsce śmierci	8 grudnia 2007 Warszawa
Funkcja	kapelan batalionu Gustaw proboszcz parafii św. Wacława w Warszawie
Święcenia	31 stycznia 1932

Wacław Karłowicz, pseud. ks. Andrzej Bobola (ur. 15 września 1907 r. we wsi Łaś w powiecie makowskim, zm. 8 grudnia 2007 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, w chwili śmierci najstarszy polski ksiądz kapelan powstania warszawskiego, przewodniczący Duszpasterzy Polski Walczącej, prałat, szambelan papieski, Kustosz Pamięci Narodowej.

Ukończył Gimnazjum im. ks. Piotra Skargi w Pułtusku oraz seminarium duchowne w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 stycznia 1932 r. z rąk Stanisława Galla. Był następnie katechetą w szkołach. Jako wikariusz przebywał w parafiach w Babicach (1932-1933), Św. Trójcy w Kobyłce (1933-1934), Wniebowzięcia NMP w Łowiczu oraz Św. Andrzeja w Warszawie-Mirowie.

Po wybuchu II wojny światowej, uczestniczył w obronie Warszawy. Był katechetą tajnego nauczania, w szkołach państwowych i na kursach zawodowych w zakładach pracy. Współpracownik Kurii Polowej AK. W jego mieszkaniu istniał punkt kontaktowy dla kurierów podziemnych, podróżujących na trasie Warszawa – Londyn.

W czasie powstania warszawskiego kapelan batalionu "Gustaw-Antoni", współorganizował największy szpital powstańczy w czasie walk na Starym Mieście, w budynkach przykościelnych przy ul. Długiej 7. Później, do zakończenia wojny, przebywał w Babicach.

W 1947 r. razem z innymi kapelanami z czasów wojny był organizatorem nieformalnego związku pn. Księża-byli duszpasterze Polski Walczącej, którego był przewodniczącym. W czasach PRL organizował parafię św. Wacława na warszawskim Gocławku, był też jej emerytowanym proboszczem. 29 sierpnia 1967 uzyskał prawo noszenia rokiety i mantoletu. W 1979 wraz ze Stefanem Melakiem powołał Konspiracyjny Komitet Katyński. Był inicjatorem budowy pierwszego w Polsce pomnika ofiar zbrodni katyńskiej na warszawskich Powązkach w 1981. Do 1989 r. organizował nabożeństwa patriotyczne, odprawiane w rocznice powstań i święta narodowe. W 1995 r. z jego inicjatywy powstało "Stowarzyszenie Olszynka Grochowska", zabiegające o godne zagospodarowanie terenu, na którym rozegrała się bitwa pod Olszynką Grochowską.

[edytuj] Honory i odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, następnie 22 maja 2007 Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz odkrywania i upamiętniania prawdy o dziejach Narodu Polskiego^[1]. W 1999 r. uhonorowany przez Radę Warszawy tytułem "Zasłużony dla Warszawy", a w 2006 r. otrzymał godność Honorowego Obywatela Warszawy.

19 czerwca 2007 roku odebrał na Zamku Królewskim w Warszawie prestiżową nagrodę "Kustosz Pamięci Narodowej". 17 września 2007 minister kultury i dziedzictwa narodowego Kazimierz Michał Ujazdowski odznaczył go najwyższym odznaczeniem przyznawanym w obszarze kultury - Złotym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis.