Włodzimierz Spasowicz
Z Wikipedii
Włodzimierz Spasowicz (ur. 16 stycznia 1829 w Rzeczycy w ówczesnej guberni mińskiej, zm. 27 października 1906 w Warszawie) - polski działacz społeczny, krytyk literacki, publicysta i prawnik w Rosji.
Ukończył gimnazjum w Mińsku, następnie studia na wydziale prawnym Uniwersytetu Petersburskiego. W latach 1857-1861 profesor tegoż uniwersytetu w katedrze prawa kryminalnego. Był adwokatem w wielu znanych procesach politycznych, w tym procesie "Proletariatu".
Od 1876 wydawał w Warszawie czasopismo "Ateneum", a od 1883 w Petresburgu jeden z najsłynniejszych tygodników polskich w Rosji - Kraj. Członek redakcji znanego liberalnego czasopisma "Wiestnik Europy". Był zwolennikiem ugodowej polityki wobec caratu i pojednania polsko-rosyjskiego. Popierał jako jedyną realną według niego w ówczesnych uwarunkowaniach politycznych, wizję kulturowej autonomii Polski w ramach Imperium Rosyjskiego, widząc szansę dla rozwoju polskości w promocii idei równości praw wszystkich obywateli Rosji. Był przyjacielem słynnego filozofa Władymira Sołowiowa z którym dzielił wiele ze swoich poglądów.
W 1900 uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor szeregu prac z zakresu historii literatr słowiańskich, prawa karnego, historii prawa oraz prawa autorskiego.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Włodzimierz Spasowicz, Pisma. T. 1-8, Petersburg 1892-1903 (kopia cyfrowa)
