Władysław Lewandowicz
Z Wikipedii
Władysław Lewandowicz urodził się 25 marca 1894 roku w Łodzi zmarł 20 października 1949 roku na zawał serca. Polski duchowny, marianin.
[edytuj] Życiorys
W 1913 roku ukończył szkołę średnią w Łodzi. Do jego przyjaciół należał Julian Tuwim.
W 1913 roku rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, skąd po pierwszym semestrze przeniósł się do Fryburgu.
W czasie I wojny światowej osiadł w Ozorowie, gdzie nauczał dwóch chłopców.
W 1917 roku zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zapoznał się z Zgromadzeniem Księży Marianów. Następnie podjął pracę wśród młodzieży.
12 października 1919 roku został wybrany prezesem stowarzyszenia Odrodzenie.
W styczniu 1920 roku rozpoczął redagować pismo „Prąd”, który propagował chrześcijaństwo. Już w trzy lata później nakład wynosi tysiąc egzemplarzy.
W grudniu 1920 roku wstępuje do zakonu, ale rok później rezygnuje z niego. Rozpoczyna studia na Angelicum.
W 1927 roku zostaje wyświęcony na kapłana. I ponownie wstępuje w progi mariańskie.
5 września 1939 roku zostaje powołany na wicedyrektora Stołecznego Komitetu Samopomocy Społecznej,. instytucji, która odegrała dużą rolę w biologicznym przetrwaniu ludności Warszawy.
W latach 1945-1949 zajął się kształceniem i wychowywaniem kleryków mariańskich. Śmierć zastała go przy pracy.
Zmarł 20 października 1949 r. mając zaledwie 55 lat.
